Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Φωτογραφία

Θα 'θελα τόσο
σε μια παλιά
φωτογραφία σου να μπω
να μην ξέρεις
πως σε βλέπω
τόσο όμορφη
η ζωή γύρω σου
κι εσύ εκεί
ξεχωριστή
όλα υπόσχονται
δεσπόζεις
και το ξέρεις
καμιά φορά
οι άνθρωποι αφήνονται
σε μια δίνη
κι όλο πάνε
όλο πιο κάτω
αλλά εσύ
είσαι ψηλά
και δεν σ' αγγίζει
κάθε τι μικρό
και λίγο
έτσι  μπόρεσες
αγάπη μου
κι άντεξες την ασκήμια
γύρω σου
γιατί μπορείς και
γελάς
και μαζί σου
με κάνεις και ξεχνώ
κάθε τι φαίνεται λίγο
και αστείο
νομίζω αυτό
το γέλιο σου
τα υγρά και λαμπερά σου μάτια
το βήμα σου το σταθερό
το ελαφρύ σου λίκνισμα
η καθαρή φωνή
όλα αυτά
γυναίκα
σε κράτησαν στη ζωή
μόνο και μόνο
για να μπορέσω
να σε ανακαλύψω
να σηκώσω το αέρινο
ντύμα σου
και να μπω
να σε κρατήσω πάνω μου
αμαζόνα
να καλπάζεις
στα γόνατά μου
μόνο να,
λίγο να μπορούσα
να κρυφτώ σε μια γωνία
σ' εκείνες τις περασμένες εικόνες
και να κρατήσω για πάντα
το πρόσωπο
και το κορμί σου
μου πήρε χρόνια
να τα βρω
κι έπειτα
να μεταφερθώ ξανά
εδώ
να σ ακούω
τα τακούνια σου
στη σκάλα
περιμένω
πίσω απ' την πόρτα
μπαίνεις με τον αέρα
της γυναίκας που ξέρει
κι εγώ
τρέχω να σ' αγκαλιάσω
απ' τη μέση
και να φιλώ
το λαιμό σου
γέρνεις το κεφάλι σου
γυρνάς,
τα μάτια κλειστά και
μου χαρίζεις τα χείλια σου
δεν είσαι πια
φωτογραφία
γυναίκα
λατρεμένη
έκανες τόσο δρόμο
μόνο
για να σ' αγαπώ

Απόψε λίγο 80'ς μπαναλιτέ... Το θυμάσαι αυτό;;;



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...