Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίγο ακόμα

Μείνε
λίγο ακόμα
για ένα ποτό
να πούμε ξανά
γι' αυτά
τα δικά μας πράγματα
ξέρεις
είμαι καλά
και χαίρομαι
για όσα
συμβαίνουν
σαν να γυρνάς
από εκδρομή
η μέρα
λιγοστεύει
το φως
όσο κι αν λες πως
μου ταιριάζει
αυτή η μελαγχολία
αναζητώ πάντα
μια μέρα
φωτεινή
να σε δω
γελαστή
και όμορφη
με τα δικά σου
χρώματα
που τόσο αγαπώ
μου είναι τόσο
απαραίτητο
να παίρνω λίγο
απ' αυτό
δεν χρειάζομαι πολύ
και οι μέρες
κυλάνε
όλα τα κάνεις
ξεχωριστά
χωρίς να κάνεις
τίποτα απολύτως
κι αυτό είναι
σαν μια μικρή
καθημερινή χαρά
που μοιράζεσαι
να γελάς
πιο πολύ
να με κοροϊδεύεις
έτσι που όλα
τα παίρνω
στα σοβαρά
όπως ας πούμε
να νιώθω
φευγαλέα
το άγγιγμά σου
στον ώμο μου
που λέει
μ' αρέσει
που είμαστε εδώ
έτσι
χωρίς κάτι
το ιδιαίτερο
ένα όμορφο
απόγευμα
στον ήλιο
τα παιδιά παίζουν
κι εγώ χαίρομαι
να τα βλέπω
και να μου κλείνεις
το μάτι
με νόημα
το νόημα είναι:
δες
τι καλά που είμαστε
έτσι τώρα
κι αύριο
θα είναι ακόμα
καλύτερα
γιατί εσύ
θα το κάνεις να είναι
γι' αυτό σου λέω
κάτσε να βάλω
ένα ακόμα
να τα πούμε
λίγο
κι έπειτα
τράβηξε την κουρτίνα
κι εγώ θα φέρω
ένα μικρό σκέπασμα
ίσα να μας χωράει
και τους δυο
μονάχα αγκαλιασμένους
μόνο έτσι

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...