Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Itsagoodlife

It's a good life
τα παιδιά παίζουν
στις παιδικές χαρές
το φαγητό σερβίρεται
τα ρούχα χαλαρώνουν
κατεβάζω τα στόρια
κλείνω τις κουρτίνες
και σε περιμένω
στρώνοντας σειρές
από κεριά
απ' έξω περνούν
κατά διαστήματα
αυτοκίνητα κι αδέσποτες γάτες
καυγαδίζοντας κάθε βράδυ
να πετάξουμε τα ρούχα μας
ανάκατα
στο πάτωμα
ανάμεσα στα σκεπάσματα
με βιασύνη
να συντονίσουμε
τα χείλη σου
κάτι τέτοιες στιγμές
δεν μπορείς να παρατηρείς
γι' αυτό παρατηρώ
άλλες φορές
όταν με μισάνοιχτο στόμα
κοιτάζεις έντονα
αυτό το κάτω χείλος
να κρέμεται ελαφρά
συνήθως κάπως μακριά
σαν να ατενίζεις
κάτι επερχόμενο
ή σαν να λες
σε μια μακρική εικόνα
κοίτα κάθησε καλά
εγώ δεν αστειεύομαι
κι ας έχω εύκολο
το γέλιο
ξέρω καλά
αυτό μπορεί να είναι
ένα ισχυρό  αντίδοτο
ξέρω πως
πολεμάς την πλήξη
την ανούσια επανάληψη
γιατί υπάρχουν
κι επαναλήψεις
που δεν κουράζουν καθόλου
να είναι πάλι, λέει
ζεστό ζεστό καλοκαίρι
και ν' απλώνεσαι στα βράχια
να χαϊδεύω
τις γάμπες σου
τι καλά που τους χειμώνες
δεν φοράς αυτό
το ανόητο αξεσουάρ που
φενακίζει τη
γυμνή λεία σάρκα
γι' αυτά και μόνο
θα μπορούσα
να φτάσω πολύ μακριά
είναι λοιπόν μόνο αυτό;
ένας αδιατάρακτος
αισθητισμός που
διαρκώς αναπαράγεται μέσα
από την επίμονα επαναλαμβανόμενη
εικόνα σου αναλλοίωτη
ναι, όσοι αναζητούμε
μια γλώσσα ομιλούσα
χωρίς λόγια
με έχεις ήδη γαλουχήσει
στην έκσταση
των παύσεων
χωρίς ανάσα
λείχοντας υγρά
σμίγοντας τα φρύδια τοξωτά
αυστηρά δωρικά
γεύομαι κι εγώ
το θεσπέσιο στα χείλη σου
λίγο πριν
το τελειωτικό τίναγμα
προς τα μέσα
και να ξεπετάγεται το όλον
ναι
its a good life
το κάθε φιλί
το κάθε λεπτό
πολύτιμο
εχέγγυο
μιας υπέροχης ζωής
που κάθε φορά
φέρνεις εδώ












Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...