Τις περισσότερες μέρες
ξέρω πως
μετρώντας τα περιθώρια
βαδίζεις γύρω
από έναν επίφοβο κρατήρα
από κάτω καλεί επίμονα
ένα απροσμάχητο χάος
ομιλούσες κεφαλές
περιφέρονται
τα δυσοίωνα μηνύματα
είναι όσα
δεν λέγονται
αυτά που υπονοούνται
νύξεις
παύσεις
οι δηλώσεις που δεν
μοιράζονται
στον απολογισμό
λες
να δούμε
τι κάναμε λοιπόν
σηκώθηκες
βιαστικά
να προλάβεις
κάθε βήμα που
επαναλαμβάνεται
όπως και την προηγούμενη
ξέρω πως λες
τι έγινε τώρα
τι θα συμβεί και σήμερα
τίποτα άλλο
πέρα απ' όσα
ξέρεις ήδη
κι εγώ
γνωρίζω πως
είμαι ένα
από τα συνήθη
συμβάντα
ξέρω πως
δεν θα φέρω
κάτι καινούριο
ίσως να πρέπει
να ανανεώνομαι
άναψα πάλι
ένα από τα
γνωστά κεριά μου
τα συνηθισμένα βράδια μου
τα γνωστά μου βήματα
ίσως
αν ήξερα πως
να ακροβατώ καλύτερα
ίσως αν
έβλεπα κάτω
το χάος
αφηνόμουν χάνοντας
την επισφαλή ισορροπία
θα σβήσω τα κεριά
για να κερδίσω πάλι
μία μικρή φαντασίωση
να χωρέσει όλη η αλήθεια
μέσα στη μικρότητα
μιας ανόητα αγχωμένης ημέρας
ίσως να μην είναι
αρκετά ή ακέραια
όλα όσα μπορώ
ίσως να χάνομαι
μέσα σε μια υπερβολή
ίσως αναζητώντας
υπερβολικά πολλά
χάνεις το νόημα
και το νήμα στενεύει
ίσως αν
πιο απλά
χωρίς εάν
εφόσον μήπως
ίσως
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου