Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ο δικός σου χρόνος

Ο χρόνος
μας αφήνει αποσβολωμένους
όταν στοχαζόμαστε
για τον χρόνο
τι είναι
ένας μήνας
μου είπες
αν πιω
το νερό σου
απαλείφω κάθε φόβο
υγρός είναι ο καιρός
εμποτιζόμαστε μαζί του
διαπλέουμε
βουτάμε ανάλαφρα
και κάποτε
βυθιζόμαστε κάθετα
αν σε φιλούσα
κάτω από την επιφάνεια
μετά θα βγαίναμε
στο φως
μιας νέας διάστασης
τι είναι ένας μήνας
μερικές λευκές αποχρώσεις
παραπάνω
ένα σώμα
που δεν μπορείς σιγά σιγά
να συμμαζέψεις παρά
με ολονέν
περισσότερη επιμονή
και κόπο
ένας μήνας είναι
περισσότερες φαντασιώσεις
εμμονικές εικόνες σου
καδραρισμένες
στο ταβάνι
της κρεβατοκάμαρας
μερικά παραπάνω
ιντερνετικά επεισόδια
εκκρεμείς υποθέσεις που απλά
παραμένουν εκκρεμείς
τροχάδην στο βουνό
ανηφόρα κατηφόρα
τα φώτα του λόφου
το μετέωρο της ακρόπολης
ένας μήνας είναι
η μνήμη στις ρώγες
των δακτύλων
το ανακάτεμα
των μαλλιών σου
λουσμένων
τα φιλιά πριν
και η αγκαλιά μετά
η σοκολάτες και
τα σεντόνια στον καναπέ
θα έρθεις και πάλι
και θα φύγεις
για να ξανάρθεις
και θα σ' αγαπώ
όχι μήνα το μήνα αλλά
με την πίστη μιας
Μαρίας Μαγδαληνής
θ ανοίγουμε πληγές  και
θα τις πλένουμε
με τη γλώσσα μας
θα ξεκινάμε σχέδια
για νέα μελλοντικά ταξίδια και
θα μένουμε πάντα εδώ
ακόμα
μετά από χρόνια
θα σε κοιτώ με τον ίδιο θαυμασμό
να ανεβαίνεις
τις σκάλες
μόνιμα συνδεμένος
στο πάτημά σου
στα περιδέραια λάφυρα
που φυλάς στον λαιμό
και θα είναι η ζωή
αέναη
ικανοποίηση
κι ακόρεστα θερμά θέλω
ενώ οι μέρες
ακόμα κυλάνε ζεστές
και τα σώματα
σφαδάζουνε στην έξαψή τους
απ' την αρχή
θα το πω
ένας μήνας είναι
η ευλογία
και το αγκάθι
του πόθου
που μεστώνει
κι αντλεί
κι άλλη κι άλλη
ουσία
κλείσε τα μάτια σου
είμαι ο χρόνος σου
κι είμαι δικός σου







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...