Ex Post

Ήμουν δίπλα σου έτσι όπως είναι οι άνθρωποι που μοιράζονται στη ζωή όλα όσα γίνονται περπατούσα κοντά λίγο πιο πίσω σ έβλεπα να βαδίζεις γρήγορα όπως συνήθως με το γνωστό ελαφρύ λίκνισμα αποφασιστικά αλλά και με χάρη δες γυναίκα περνάς με άνεση αφήνεις την αύρα σου σκορπάς σαγήνη γυναίκα μάνα και κορίτσι με το στενό σου τζιν τα  μακριά πόδια τα ξέρω καλά άλλοτε γυμνά βήματα στην άμμο στο σπίτι ανεβαίνουν επάνω μου μαζεύονται με νάζι μ' αρπάζουν με τυλίγουν συμπιέζοντάς με να θέλω να σε πιάσω από τη μέση εκεί στον κόσμο που περνά χαζεύει βλέπει και δεν βλέπει τα τόσα βλέμματα που σε τριγυρίζουν να βάλω τα χέρια μου στις πίσω τσέπες σου εσύ στις δικές μου δεν υπάρχει τίποτα χυδαίο ή πρόστυχο η επιθυμία είναι εκεί μέσα σε όλα όπως βρίσκεσαι με τα χρώματα και τις ποθητές γραμμές σου μέσα στον κόσμο λες και το ξέρεις πως έτσι με κάνεις πιο πολύ να σε θέλω τα βήματά σου τ' αστεία πειράγματα το γέλιο τα χαμόγελα που σκορ...

Ξεκίνησα νωρίς πάντα θέλω να φτάνω έγκαιρα περίμενα στην πύλη όλη αυτή η παρωδία που εκτυλίσσεται καθημερινά γύρω μας ίσως στη γιορτή και στη σχόλη γίνεται ακόμα πιο γελοία εμφανής άνθρωποι που υπάρχουνε κι αυτοί δεν ξέρουν γιατί κουβέντες του αέρα πόζες δήθεν και σοβαρότης φοράω τα γυαλιά δεν έχει ήλιο και περιμένω και τότε μέσα στη μονοτονία το μονόχνωτο συρφετό που το λέμε γνωστοί, γείτονες, αν ναι ο δικός μου έκανε έτσι α τι χαριτωμένο πόσο θα μιζεριάσετε στο μεσημεριανό τραπέζι; νομίζοντας ότι γίνεται γιορτή μέσα, λοιπόν, ή μάλλον έξω απ' αυτό το θλιβερό σκηνικό να 'σαι απ' τη γωνία με το καρό σου σαν να χλευάζεις επιδεικτικά όλο αυτό το λίγο το σύνηθες μα κανείς δεν τολμά τίποτα όλοι στα σίγουρα στα ξαναφορεμένα αιφνιδιάζεις φωτίζεις κι αναδεύεις όλο ζωή μια γυναίκα που δεν μοιάζει με καμία ναι μου άλλαξες όλη τη ζωή με σκηνοθέτησες μου ανέδειξες ρόλο με έκανες πρωταγωνιστή έτσι όπως αρμόζει να στέκομαι δίπλα σ...

Αν είχα έναν κομμό θα τα είχα ακουμπισμένα εκεί θα έκλεινα τις σημειώσεις μου θα έγραφα σε χοντρά τετράδια και το σπίτι θα είχε τη μυρωδιά απ' τα βιβλία και τα χαρτιά έτσι θα ήταν σε άλλες εποχές εσύ γερμένη στον καναπέ θα με χάζευες όπως και τώρα σαν να 'μασταν του παλιού καιρού θα σε κοίταζα κάτω απ' τους φακούς όπως αρμόζει σ' έναν κλασσικό πρεσβύωπα και να ξέρεις πως σε  βλέπω και φωτίζεται η ψυχή μου είτε μισοκρυμμένη κάτω από τα σκεπάσματα είτε να διασχίζεις τη λεωφόρο με το μαντήλι σου να ανεμίζει περνώ δίπλα σου τα φώτα χαμηλωμένα το σώμα ημερωμένο γλυκά παραδομένο στο απόλυτο της αίσθησης δεν έχω ξανανιώσει έτσι ναι, θεέ μου χάνομαι παραδίνομαι αφήνομαι ολοκληρωτικά να σε κερδίζω και να με κερδίζεις κρατώ αγκαλιά την ίδια τη ζωή βλέπω θολά το περίγραμμα και νιώθω ένα χαμόγελο στα μάτια σου να σηκωθούμε μετά πριν ο ύπνος βαρύνει πάνω μας να ετοιμάσω τη γωνιά σου με τα βαριά σκεπάσματα και μετά ν' ...

Ναι είναι αλήθεια συμβαίνουν πράγματα κι εσύ καμιά φορά είσαι σαν μέσα σε μια βάρκα χωρίς κουπί χωρίς τιμονιέρα έρμαιο στο ρεύμα ναι περνάνε πράγματα κι απλά παρακολουθείς με το σφυγμό που δεν χτυπά και χτυπά μ' ένα σώμα που δεν ακολουθεί υπάρχουν μέρες που όσο κι αν προσπαθώ να σφίγγω πάνω σου τα μικρά μου ελλιπή ρήματα χάνομαι, βρίσκομαι είμαι - δεν είμαι και πάλι είναι λίγα ακατανόητα μάταια τα λόγια ίσως πάλι και να μην είναι μετά φοράς το πιο άνετο ρούχο σου πετάς μακριά κάθε περιττό το πρόσωπό σου μεταλλάσσεται σε εφηβικό δωμάτιο με αφίσες, ημερολόγια κάρτες, νούμερα γραμμένα στο περιθώριο βγαίνουμε μετά κόντρα με κρύο κι αέρα σχεδόν γυμνοί το στήθος προβάλλει στον μικρό χειμερινό ήλιο κι ο κόλπος όλος δικός μας η μέρα περνά άναψε το καλοριφέρ τα χέρια σου είναι παγωμένα ναι ζέστανέ με κράτα με κι έτσι αλλάζω το ρούχο μου και μένω εντελώς γυμνός δεν υπάρχει πια κανείς όλοι φοβήθηκαν τον καιρό και γύρισαν πίσω μα αυ...

Θα 'θελα τόσο σε μια παλιά φωτογραφία σου να μπω να μην ξέρεις πως σε βλέπω τόσο όμορφη η ζωή γύρω σου κι εσύ εκεί ξεχωριστή όλα υπόσχονται δεσπόζεις και το ξέρεις καμιά φορά οι άνθρωποι αφήνονται σε μια δίνη κι όλο πάνε όλο πιο κάτω αλλά εσύ είσαι ψηλά και δεν σ' αγγίζει κάθε τι μικρό και λίγο έτσι  μπόρεσες αγάπη μου κι άντεξες την ασκήμια γύρω σου γιατί μπορείς και γελάς και μαζί σου με κάνεις και ξεχνώ κάθε τι φαίνεται λίγο και αστείο νομίζω αυτό το γέλιο σου τα υγρά και λαμπερά σου μάτια το βήμα σου το σταθερό το ελαφρύ σου λίκνισμα η καθαρή φωνή όλα αυτά γυναίκα σε κράτησαν στη ζωή μόνο και μόνο για να μπορέσω να σε ανακαλύψω να σηκώσω το αέρινο ντύμα σου και να μπω να σε κρατήσω πάνω μου αμαζόνα να καλπάζεις στα γόνατά μου μόνο να, λίγο να μπορούσα να κρυφτώ σε μια γωνία σ' εκείνες τις περασμένες εικόνες και να κρατήσω για πάντα το πρόσωπο και το κορμί σου μου πήρε χρόνια να τα βρω κι έπειτα να μεταφερθώ ξ...

Γράφω πεζά συνηθισμένα για πράγματα που όλοι κοιτάζουμε χωρίς ίσως να βλέπουμε ο ταξιτζής κι η πρώην του ένα σπίτι ανοικτό και σιωπηλό για κάποιον που έφυγε κάνα δυο που τρέχουμε στο βουνό για ν' ανέβουμε στο σημείο εκείνο που το μάτι αγκαλιάζει ως πέρα μακριά τη θάλασσα που αγαπάμε με ρώτησες την άλλη μέρα αν θα είμαι ερωτευμένος μαζί σου ως το θάνατο δεν με τρομάζει αυτό το όριο γιατί ό,τι κάνει αυτή τη συνηθισμένη πεζή κάθε μέρα διαφορετική πηγάζει από αυτόν τον έρωτα εύκολα τα λόγια τα έχουμε όλοι δος μου το χρόνο και θα δεις είμαι γύρω από σένα μέσα σε σένα να σε διατρέξω πόντο τον πόντο φιλώντας αγγίζοντας να με σφίγγεις με ένταση δεν φεύγω μένω εδώ υπάρχω και περιμένω δεν είναι καθόλου δύσκολο έχω το σώμα σου αποτυπώσει στον καναπέ στο κρεβάτι στην κουζίνα κάθε μου βήμα είναι ταυτόχρονα και δικό σου πατώ εκεί που πατάς με τα γυμνά σου πόδια πίνω απ' τα χείλη σου ό,τι γεύεσαι με περικλείεις αργά και ηδονικά...

Μείνε λίγο ακόμα για ένα ποτό να πούμε ξανά γι' αυτά τα δικά μας πράγματα ξέρεις είμαι καλά και χαίρομαι για όσα συμβαίνουν σαν να γυρνάς από εκδρομή η μέρα λιγοστεύει το φως όσο κι αν λες πως μου ταιριάζει αυτή η μελαγχολία αναζητώ πάντα μια μέρα φωτεινή να σε δω γελαστή και όμορφη με τα δικά σου χρώματα που τόσο αγαπώ μου είναι τόσο απαραίτητο να παίρνω λίγο απ' αυτό δεν χρειάζομαι πολύ και οι μέρες κυλάνε όλα τα κάνεις ξεχωριστά χωρίς να κάνεις τίποτα απολύτως κι αυτό είναι σαν μια μικρή καθημερινή χαρά που μοιράζεσαι να γελάς πιο πολύ να με κοροϊδεύεις έτσι που όλα τα παίρνω στα σοβαρά όπως ας πούμε να νιώθω φευγαλέα το άγγιγμά σου στον ώμο μου που λέει μ' αρέσει που είμαστε εδώ έτσι χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ένα όμορφο απόγευμα στον ήλιο τα παιδιά παίζουν κι εγώ χαίρομαι να τα βλέπω και να μου κλείνεις το μάτι με νόημα το νόημα είναι: δες τι καλά που είμαστε έτσι τώρα κι αύριο θα είναι ακόμα καλύ...

Κατηφορίζοντας έβλεπα στις πολυκατοικίες τα φώτα ν' ανάβουν σποραδικά σαν μικρά κελιά εκεί κάτω ζουν, πεθαίνουν, παίρνουν τα μωρά αγκαλιά κάνουν συντροφιά στους γεροντότερους κρατάνε το χέρι προσπαθούν να διώξουν τον πόνο ξορκίζουν το κακό ερωτεύονται έρχονται, φεύγουν και λέω κάτι τέτοιες ώρες ευτυχώς θεέ μου ξέρω ότι είσαι κάπου εκεί εσύ για μένα κι ας μην μπορώ να σε κρατήσω η ζωή μου είναι γεμάτη και σε λογίζω σύντροφο ο δικός μου άνθρωπος η γυναίκα η ψυχή και το σώμα μου γιατί αλήθεια όλα τα βιώνεις σωματικά με τα χέρια το στήθος τα πόδια αγαπάς, πονάς στο σώμα έρχεται καταπάνω η κάθε ώρα βλέπεις τα καταλαβαίνω όλα όλα τα νιώθω επάνω μου όλα τα κρυπτογραφώ σ' ένα κορμί αυτή είναι  η μοίρα μου και λέω, ευτυχώς, που υπάρχεις να, έφτασε η μέρα κι οι άλλες που θα έρθουνε θ' ανεβαίνω πάντα στο βουνό και θα σε έχω επίμονα επάνω μου σταθερά βήματά μου πόδια μου λατρεμένα μέσα στο λαμπερό σας περίβλημα σας έχω κά...

Ξέρω ένα κορίτσι κρατάω ημερολόγιο κάποια χρόνια μα είναι καιρός τώρα που δεν καταγράφω αλλά ζω ξανά όσα συμβαίνουν τα περνάω απ' την κρισάρα της καρδιάς μου θα πεις πως όλα γίνονται στο μυαλό νευρώνες, συνάψεις ηλεκτρικές ώσεις μα κοίτα αυτό που προσπαθώ να πω τόσες λέξεις τόσα σήματα είναι πως, τελικά, εδώ υπάρχουν χαρές υπάρχουν λύπες τα γεύομαι όλα με το στόμα με τα δάχτυλα είμαστε στ' αλήθεια απογυμνωμένοι από κάθε συνθήκη πολλοί δεν το βλέπουν δε νιώθουν παρά ένα, δύο, μείον τόσο υπόλοιπο, αφαίρεση κρατάμε στα χέρια μας έναν ανοιχτό χάρτη και δεν το ξέρουμε οι δικοί μας οι άλλοι το αίμα πορευόμαστε με τα χέρια απλωμένα σε σχηματισμούς ή και άμορφα, ασυντόνιστα ουδέτερα δεν μπορεί δεν γίνεται να βαδίζει κανείς σε ουδέτερη ζώνη σ' έχω εγκολπωθεί κι αυτό είναι η πυξίδα μου κι η πορεία μου το γνωρίζω απόλυτα κι αυτή η γνώση δεν αποτιμάται παρά μόνον με όρους όπως το πλήρες το όλον σήμερα προσπάθησα να είναι μια...

Κοίταξε τώρα ευτυχισμένος για μένα είναι αυτός που θα πει μετά από μία κοπιαστική μέρα  - αν δεν προσπαθήσεις και λίγο αξία πώς θα έχουν τα πράγματα -  ότι το μόνο που θέλω είναι να μοιραστώ λίγες στιγμές μαζί σου κάτω απ' αυτόν τον διαυγή καθαρό ουρανό η βροχή πέρασε και σάρωσε κάθε μικρή φροντίδα που μας αποσπά από τα αληθινά σπουδαία: να καθίσω λίγο μαζί σου στο μικρό μπαλκόνι μου αφού θα μου έχεις χαρίσει πάλι τη χαρά να σε νιώσω δική μου ως το πιο απειροελάχιστο σημείο να σου χαϊδεύω τ' ακροδάχτυλα ενώ τα φώτα κάτω ορίζουν τον τόπο τα δικά μας πράγματα το δικό μας κόσμο τόσο γνώριμο και τόσο αλλιώτικο απ' ό,τι δήθεν απαλλαγμένοι από τα μικρά και ασήμαντα παραδομένοι στο έλα κοντά μου γείρε επάνω μου με σιγουριά μη μου λες τίποτα τα έχω όλα δεν χρειάζομαι κάτι άλλο έτσι είναι είμαι σίγουρος πια οι ευτυχισμένοι άντρες και γυναίκες

Δεν ξέρω αν είμαστε ό,τι καλύτερο η ζωή κρύβει πολλά δεν αρνηθήκαμε την κάθε μικρή μας αδυναμία δεν είμαστε ούτε θεοί μα ούτε κι όπως όλοι οι άλλοι προσπαθούμε πονάμε αλλά στεκόμαστε δυνατοί γιατί το θέλουμε κι όταν μετά από χρόνια διαβάζοντας ενδεχομένως προς τα πίσω ανακαλύπτετε κομμάτια από κάποιες μικρές ειλικρινείς εξομολογήσεις που ίσως και να πονάνε κάπως θα ήθελα να σκέφτεστε με αγάπη ότι ίσως δεν καταφέραμε πολλά τα φέραμε βόλτα όπως μπορέσαμε όπως όλοι αλλά στιγμή δεν ήμασταν ήσυχοι γιατί τα  θελήσαμε όλα να θυμόσαστε ότι να, όπως εκείνο το μεσημέρι μας έπιασε βροχή κι ανεβαίναμε με τ' αυτοκίνητο κάποια πόρτα άνοιξε οι άνθρωποι που αγαπούν υποδέχονται χωρίς αντάλλαγμα η αγάπη είναι δώρο κάντε το δικό σας μην τη σκορπάτε στα χαμένα αλλά και μην την κρατάτε κλεισμένη σ' ένα ασφαλές παιδικό δωμάτιο η αγάπη βγαίνει έξω εκτίθεται δεν αναρωτιέται δίνει χωρίς να ζητά έρχεται σπίτι βγάζει τα παπούτσια κι απλώνει τ...

Όχι δεν θα το διορθώσω το λάθος μου η μνήμη μπορεί να μπερδεύει καμιά φορά τα ονόματα όμως δε λαθεύει σ' αυτό που είναι αληθινό πρέπει να μάθουμε ν' ακούμε ευτυχώς λέω που έχω εσένα με διορθώνεις μου φωτίζεις το σωστό και χαίρομαι που το κάνεις αυτό ευτυχώς που μου δείχνεις έχω πολλά να μάθω από εσένα να σε ακούω να ακολουθώ να γνωρίζω το εγώ και το εσύ και ναι αλήθεια αν δεν μπορώ να σε κάνω να πετάξεις έστω για λίγο αν δεν μπορώ να ζωγραφίζω στο πρόσωπό σου την ομορφιά και το χαμόγελο αυτά τα λίγα που μπορώ να δώσω τότε, αλήθεια τι είμαι ικανός να κάνω ποιος ο λόγος να υπάρχω αν λόγο ύπαρξης δεν προσφέρω δεν θα προφέρω τα λιγοστά και φτωχά μου λόγια αν δεν έχουν κάποιο νόημα για σένα να είμαι κοντά όσο μπορώ να σ' αγαπώ κι αυτό να κάνει την κάθε μέρα λίγο πιο ανεκτή ανοίγω κάθε πρωί την πόρτα μου κι έχω έναν μόνο σκοπό να βγαίνω μπροστά με την καρδιά μου γεμάτη να μπορώ να τη μοιράζω και να σε φέρνω λίγο πι...

Κατηφόριζα απόψε στην παλιά γειτονιά γωνία Κοδριγκτώνος και Τρίτης Σεπτεμβρίου όπως ένα βράδυ που περίμενα ένα κορίτσι να φανεί έξω απ' το Αελλώ κοίταζα ανυπόμονα από τη μια πλευρά κι όμως φάνηκε από εκεί που δεν το περίμενα με τα φωτεινά της χρώματα το μαντήλι λικνίζοντας το κορμί τρέχοντας περισσότερο ως συνήθως, αυτό δεν έχει αλλάξει, και σ' όλη τη διάρκεια σχεδόν κρατώντας το χέρι ενώ παρακαλούσα τότε να μη φανεί ότι ιδρώνει το δικό μου ένιωσα την καρδιά μου για πρώτη φορά να χτυπά με ένταση το πιο όμορφο συναίσθημα να ανακαλύπτεις μια νέα αίσθηση σ' ένα σώμα που δεν το χεις ακόμα οικείο ήπιαμε τις μπύρες μας πριν περάσουμε μέσα πρώτη φορά σινεμά μετά από τόσον καιρό πρώτη φορά αυτό το γλυκό βάρος στο στήθος ας ήταν να κρατούσε κι άλλο μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας έτρεξα πριν το διάλειμμα η μπύρα με είχε διαλύσει μα δεν ήθελα να σηκωθώ μη χάσω στιγμή από αυτή την αίσθηση γύρισα πριν ανάψουν τα φώτα και χώθηκα βι...

Διανύοντας αποστάσεις στο σώμα τρέχοντας, τρέχοντας με ασθματική αναπνοή τι κυνηγάς δεν ξέρεις κάποτε φοράς τη ζωή σαν ρούχο ξένο που σέρνεται ή περισσεύει βοήθησέ με θέλω να βρω το μέτρημα πάμε πάλι τα βήματα ένα μπρος δύο πίσω αν ίσως κι εγώ μπορώ να γίνω μια κάποια γέφυρα ένας κλειστός κόλπος εκεί θα βρεθούμε θα βγάλουμε όλα τα περιττά μας τερτίπια κοίτα, να, εδώ τα κόκκαλα είναι στραβά μην κοιτάς που τα κρύβω απ΄τον καθένα από σένα τι να κρύψω με κοιτάς βαθιά στα μάτια και να με μπροστά σου γυμνό παιδαρέλι που τρέμει τη ζωή μην τυχόν και το κοροϊδέψει κανείς που είναι ψηλό κι αδέξιο γυναίκα δείξε εσύ εσύ  μπορείς κατέχεις όλα τα δώρα τα χέρια σου πλάθουν θεούς και δαίμονες κάνε το κορμί σου θάλασσα μικρή ένα αγόρι φοβισμένο θέλει να γλιστρήσει στον κόλπο σου έπειτα ξυπνά απ' το λήθαργο και τον πολύ γλυκασμό άντρας σωστός στήνει τη σκηνή του στην ακροθαλασσιά και σου μαζεύει μια αγκαλιά κοχύλια κάνοντας...

Πώς γίνεται να μην είμαστε αυτό που έχουμε οριστεί γυρνάμε στη ζωή αναζητώντας κάποιοι τυχεροί άλλοι πιο λίγο δεν έχει σημασία το πότε και το πώς το πιο σημαντικό συμβαίνει τώρα τίποτα δεν είναι άπιαστο όνειρο υπάρχουμε περνάμε με τα καλά μας ρούχα βγαίνουμε στη βροχή ω, δεν με νοιάζει το πότε και το πώς να χορεύαμε να τινάζαμε από πάνω μας όλο το βαρύ φορτίο του χρόνου, θες, του χαμένου παραδείσου ανοησίες για τους δειλούς μαζί σου τόλμησα κι αυτό δεν φτάνουν εφτά ζωές για να το ζήσω ακέραια και να στο δώσω πίσω ζω στο πλευρό σου την κάθε στιγμή κι ας μη είσαι εδώ αύριο θα βγω έξω στο φως και θα ζωγραφίσω ένα μεγάλο χαμόγελο στο μπαλκόνι μου η καρδιά μου θα πετάξει σαν μικρό παιδί και θα είσαι απόλυτα δική μου γιατί θα σ' έχω μέσα μου ξαναγεννημένη απ' την αρχή ερωμένη με το βροντερό σου γέλιο τα πάντα ορίζοντας βλέπεις όλα τα μπορούμε όντας νέοι όταν γινόμαστε

Πόσο βαρετά στο σπίτι να βγεις να πας βόλτα να μαγειρέψεις ένα πιάτο ένα ποτήρι ξέρω τα καθημερινά τα γνωρίζω καλά μέσα σε αυτό τον κύκλο σ' έχω βάλει στο κέντρο ό,τι και να μου λες δεν έχω άλλη επιθυμία βαριέμαι τόσο εδώ να φας να δεις ταινία ν' απλώσεις το σώμα σου που το νιώθω σαν να μου περισσεύει σαν να μου είναι περιττό πέρα από το αναγκαίο η ζωή ορίζεται από αυτό που λείπει τραβάω την κουρτίνα βλέπω τον κόσμο δίπλα μου να ζει ή μήπως απλά να σέρνει την ύπαρξή του από μέρα σε μέρα μέσα σου βαθιά υφαίνω έναν διάφανο ιστό που τον λέω χρόνο ξαναζώ κάθε στιγμή αποζητώντας σε δεν μπορώ να μετρήσω αλλιώς παρά με το εχθές ήμασταν τότε που σε είδα όταν άγγιξα αν με κρατούσες τώρα στο χέρι σου τρυφερά ΄ όπως στο δρόμο μπορώ να διατρέξω μαζί σου χιλιόμετρα μέρες και νύχτες να ιχνηλατήσω κάθε κρυφό σου σημάδι στο σώμα σου εξερευνητής σε κάθε ανάσα σου να σε γεύομαι με κάθε τρόπο από κάθε πλευρά είναι αυτή η γεύση που περισσ...

Στο σώμα μου ακόμα τ' αγκάθια απ' τους καλοκαιρινούς αχινούς και το δικό σου χάδι μαρτυρούν ότι ακόμα η μέρα μου ξεκινά με σένα που ζεις ακατάπαυστα και δουλεύεις κάτω απ' το δέρμα που το κανες δικό σου ολότελα γιατί έτσι το θέλησες να μην έχω πια τίποτα άλλο που να μπορώ να ζητήσω τα έχω όλα μαζί μου ξεκινώ την κάθε μέρα φορτώνω στο σακίδιο κάθε μικρή στιγμή τα δάχτυλά σου με διατρέχουν διαρκώς τέμνοντας τις ρυτίδες μου ξαναζώ κάθε ώρα που λέω θεέ μου ας ήταν να μην τελειώσει ανεβαίνω και ρέω στα χέρια σου γίνομαι η κάθε σταγόνα που σε κατακλύζει κοιταχτήκαμε μετά βαθιά στα μάτια υγρά και λαμπερά σαν θάλασσα στο φως των λύχνων το απόγευμα που δεν είχα πια λόγια να προφέρω το σ' αγαπώ μην τυχόν και το πάρει το κύμα και το σκορπίσει γι' αυτό να με κρατάς όσο περισσότερο μπορείς το ζεστό σου χέρι να είναι η δίοδος για τη ζωή που μαζί σου μετρά το τώρα το μετά δικά μας οριστικά