Αχινοί

Ο αχινός
άφησε στο πόδι σου
τρία μικρά αγκάθια
φταίω, βέβαια,
που έχω κι αυτό το φόβο
μήπως ξαφνικά χάσω
κάθε ειρμό
και η θάλασσα έτσι απλά
με τραβήξει μέσα της
είναι κι αυτή, βλέπεις,
γυναίκα
και θέλει να σε πάρει
και να σε κρατήσει
δικιά της
διεκδικεί
το όλον
μέσα της είναι ένα λιβάδι
καταποντισμένο
εμείς, περαστικοί
την αναταράζουμε
νομίζοντας ότι
κατέχουμε κάτι
από τα μυστικά της
αυτή
αίφνης σκοτεινή
πέρασμα αλλά και άχρονη
ανηλεής και δίκαιη
νομίζεις πως ορίζεις
τα ρεύματα
τους υπόγειους διαδρόμους
κι ανόητα
την αναδεύεις
χτυπώντας
με χέρια και πόδια
όμως όταν εμείς
σώμα με σώμα
ανάσα υγρή
αγκαλιάζοντας από πίσω
ή και τυλίγοντας
σαν πλοκάμια
νομίζω πως
μπορώ αυτοστιγμεί
να βυθιστώ
αρκεί να σε κρατώ
και  να μου πάρεις
όλη την ανάσα
και να σου δώσω
όλη τη ζωή μου
που απομένει
αν σε κρατώ σφιχτά
όχι για να σωθώ
αλλά για να έχω
στα χείλη μου
όλη τη γεύση σου
κι ενώ
το σώμα μου πάλλεται
η καρδιά μου σκιρτά
βυθίζομαι στον πόθο
για μια στιγμή
ανοίγω τα μάτια
σαν για να αποθηκεύσω
όσο περισσότερο  μπορώ
την εικόνα σου
τότε, διακόπτοντας
αυτή τη λάγνα κάθοδο
οι αχινοί, ως από μηχανής θεοί
μας ξαναφέρνουν
την ύστατη στιγμή
από την έκσταση
και το  φιλόξενο βυθό
στο χρόνο
που βιώνεται σαν πόνος
και νηγμός
τότε λοιπόν
θα ήταν πολύ ωραίο
και ταιριαστό
πλην όμως αν δεν
είχα μια μικρή συστολή
μη φανεί υπερβολή
και άσκοπη επίδειξη
να πιάσω με τα δόντια
τα αγκαθάκια
και να τα βγάλω από
τα πόδια σου
φιλώντας συγχρόνως
το ακρότατο αυτό σημείο
το δικό σου
ευχαριστώντας γι΄αυτό
τους μικρούς
ενοχλητικούς
κι απρόσκλητους
φίλους
που άθελά τους
σε πληγώσανε
ένα βράδυ
του Ιούλη