Με τα ψηλοτάκουνα σου
αχ να χόρευες για μένα
να προβάρεις τα φτερά σου
που 'ναι πάλι ανοιγμένα
τα καλύτερά μου χρόνια
πίσω να μου φέρεις πάλι
και τη νύχτα να πλαγιάζεις
στο δικό μου προσκεφάλι
Σαν γυρνώ αργά στο σπίτι
το κλειδί βάζω στην πόρτα
περπατώ σαν τον ξενύχτη
και ανάβω όλα τα φώτα
μήπως βρω κάτι δικό σου
να μου λέει πόσο μου λείπεις
για να μ' έχεις φυλαχτό σου
της χαράς μα και της λύπης
Στου καθρέφτη γράφω πάνω
τον ατμό πως σ' αγαπάω
τριγυρίζω στο δωμάτιο
και σ' αγγίζω όπου πατάω
το ποτήρι στο τραπέζι
είναι η άδεια αγκαλιά μου
πώς θα έρθεις πες μου απόψε
να σε δω στα όνειρά μου
Με τα ψηλοτάκουνα σου
αχ να χόρευες για μένα
να προβάρεις τα φτερά σου
που 'ναι πάλι ανοιγμένα
τα καλύτερά μου χρόνια
πίσω να μου φέρεις πάλι
και τη νύχτα να πλαγιάζεις
στο δικό μου προσκεφάλι
Και οι ώρες έτσι φεύγουν
σαν τα σύννεφα μακραίνουν
ρίχνω στάχτες στα μπαλκόνια
και τα λόγια σου μου φέρνουν
μια γλυκιά στο βλέμμα όψη
στην καρδιά μου ένα μαχαίρι
που αν το θέλεις θα με κόψει
και κοντά σου θα με φέρει
Με τα ψηλοτάκουνα σου
αχ να χόρευες για μένα
να προβάρεις τα φτερά σου
που 'ναι πάλι ανοιγμένα
τα καλύτερά μου χρόνια
πίσω να μου φέρεις πάλι
και τη νύχτα να πλαγιάζεις
στο δικό μου προσκεφάλι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου