Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε

Θ' αγαπηθώ παράφορα
συστέλοντας κάθε μικρή διάρκεια
θα μπω σε όλο το εκστατικό σου εγώ
εγώ βίαια και θεληματικά
θα υποταχθώ κατακτώντας σε
κάμπτοντας όλη μου τη θέληση
μπροστά στα ακροδάχτυλά σου
με εμμονική μανία
θα σε προβάλλω στο σκοτεινό θάλαμο
του ανεξήγητου εγώ
θα επανέρχομαι διαρκώς
στην ηδονή του πόνου
που αποχωρίζεται
το αντικείμενό του
δεν είναι όλα
τόσο αθώα, αγάπη μου
θα βυθιστούμε γελώντας
άγρια
οι σάρκες μας
θα εκλύουν μόρια φωτός
διαλυόμενες γύρω από
μια μαύρη τρύπα
που μας καταπίνει
ο έρωτας
μαυλιστικός κι ελεύθερος
θα εγκαταβοά μέσα μας
τις συλλαβές του πάθους του
θα μείνουμε στο χείλος του
πιασμένοι σφιχτά
ο ένας απ' τον άλλον
ένα σύμπλεγμα αξεδιάλυτο
κι ανεξιχνίαστο
θ αγαπηθώ παράφορα
από σένα
για να μπορέσω
ν' αγαπήσω αυτό που κουβαλώ
και με κουβαλάει
θα με αντέχεις
και θ' αντέχω να ζω
θα κρατηθώ με σένα
παράφορα
με άναρθρα ρήματα
θ' αναμετρώμαι
στο σώμα σου
θα χαράζω με τα νύχια
το νόημα
επάνω μου
θα χύσεις
όλο σου το είναι
διάφανο υγρό
μεθυστικά ουδέτερο
για τούτο και τόσο
εξεγερτικό
θα ξεσκίσω κάθε ιδανικό
επάνω στο δέρμα σου
θα χώνομαι σε κάθε
εσοχή σου
πόθε μου
πονάς
πονάω
σε...


Ο έρωτας μόνο με λόγια άναρθρα αρθρώνεται...







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...