Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οπωσδήποτε

...να λέω λοιπόν
εντάξει τώρα
μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι
αφού ήπιαμε τα ποτά μας
και γελάσαμε
αυτό θα ήταν 
το πιο τρελό μου όνειρο
αγαπημένη μου
ραντεβού στο μπαρ της γειτονιάς
μετά τη δουλειά
θα είμαι κεί
να πούμε τα δικά μας
μια καθημερινή
ακόμα καλύτερα
Παρασκευή βράδυ
ξέρω
η ζωή δεν είναι
όλο βόλτα και  έξω
έλα λοιπόν
ας πάμε μέσα
θέλω τόσο να αγγίξουμε πάλι
αυτό που λες πως
δεν προλάβαμε
να το κάνουμε δικό μας
θέλει χρόνο
κι η επανάληψη είναι 
ο χρόνος που παίρνει μορφή
από τα σώματά μας μόνο
πλάθεται σαν τον πηλό
και κάθε φορά βλέπω
μια άλλη δική σου ύλη
τόσο ίδια και τόσο διαφορετική
τα δάχτυλά μου
πρέπει πάλι και πάλι
να σε εξερευνώ
να σε μαθαίνω, να
σε δημιουργώ
ω εσύ πνοή μου
νιώθω ως μέσα μου βαθιά
κάθε σου κίνηση 
αν χωθείς
κάτω απ' τα σεντόνια
κι έμενες εκεί
δεν θα ταν καθόλου παράξενο
δικιά μου ταξιδεύτρα
από εσένα ως εσένα
φτάνω και δεν φτάνω
κάθε φορά'
όσο πλησιάζει η ώρα
τόσο θέλω να διαστείλω
αυτή την τροχιά
να μην κυνηγάμε πια
την κάθε προθεσμία
στο διάολο το κάθε όριο
δεν θέλω να βλέπω αν
νύχτωσε ή αν ξημερώνει
παρά μόνο
αν είναι 
να σε βρίσκω στο πλάι μου
όπως και να 'χει










Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...