Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εσυ οπως εγω

Κοίτα εγώ
χωρίς εσένα να το ξέρεις
πως δεν ζω
κι άμα το θέλεις να το πω
θα σου το πω
πως έχω σώμα και ψυχή
να σ' αγαπώ
Κοίτα εγώ
που μένω πίσω και δεν ξέρεις
τι περνώ
μέσα σου χάνομαι και σβήνω
και πονώ
που αυτά τα μάτια σου με καίνε
ζωντανό

Κοίτα εγώ
από παιδί περνούσα πάνω 
απ' το κενό
φυλλορροούσα κι όλα μοιάζανε
βουνό
παρακαλούσα την αγάπη'
να μου φέρει αυτό το κάτι
να ξεχνώ

Κοίτα εγώ
που έχω μάθει με το τίποτα
να ζω
πάντα να δίνω και ποτέ 
να μη ζητώ
να μένω πάντοτε πιο πίσω
μια λαχτάρα ν' αγαπήσω
να ξεχνώ

Κοίτα εγώ
χωρίς εσένα να το ξέρεις
πως δεν ζω
κι άμα το θέλεις να το πω
θα σου το πω
πως έχω σώμα και ψυχή
να σ' αγαπώ
Κοίτα εγώ
που μένω πίσω και δεν ξέρεις
τι περνώ
μέσα σου χάνομαι και σβήνω
και πονώ
γιατί εσένα έχω αίμα μου
στερνό

Κοίτα εγώ
έχω στο στήθος έναν πόθο 
μακρινό
σαν ταξιδιώτης σε βαθύ ωκεανό
σαν μία έρημο το βράδυ
μέσ το κρύο το σκοτάδι
να γερνώ

Κοίτα εγώ
είχα σημάδι στο κορμί και 
στο μυαλό
θα ρθει μια μέρα που δεν θα 'ναι
όπως καμιά γιατί σε σένα
θα γυρνώ

Κοίτα εγώ
χωρίς εσένα να το ξέρεις
πως δεν ζω
κι άμα το θέλεις να το πω
θα σου το πω
πως έχω σώμα και ψυχή
να σ' αγαπώ
Κοίτα εγώ
που μένω πίσω και δεν ξέρεις
τι περνώ
μέσα σου χάνομαι και σβήνω
και πονώ
που σ έχω πάνω μου και μέσα μου
θεό

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...