Νερό

Οι άνθρωποι
μιλάμε
με το σώμα μας
άλλοι λέμε πολλά
και άλλοι όχι
μα δεν μπορείς
αυτό το δώρο
να το κρατήσεις
γιατί αλλιώς
σαν ξεχασμένο είναι
μετόχι
Αυτό το δώρο
λοιπόν
σου το προσφέρω
άλλοτε αμήχανα
τρυφερά
ή με ορμή
πάντοτε όμως
με μια λαχτάρα
και καρδιοχτύπι
και μια αφέλεια
σχεδόν εφηβική
Παρά τα χρόνια μου
κοντά
μισός αιώνας
δεν ξέρω ακόμα
το σωστό
και το γιατί
ξέρω μονάχα
πως έχω ανάγκη
το φιλί σου
και το άγγιγμά σου
κάθε ώρα και στιγμή
Κι ας λεν ωστόσο
αυτοί που ξέρουν
κι όλα τα ορίζουν
ότι το ενήλικο
είναι με μέτρο
και προσοχή
εγώ δεν ξέρω
παρά να δίνω
την ψυχή μου
που να μην έχει
ούτε τέλος
ούτε αρχή
Έρχονται πάλι
άλλες μέρες
άλλοι κόποι
που όσο κι αν θες
εγώ εδώ εσύ εκεί
όμως να ξέρεις
Σάββατο βράδυ
όλοι οι δρόμοι
μόνο σε σένα
μ' οδηγούν
μια Κυριακή
Που θα χει φως
και έναν ήλιο
στις καρδιές μας
και τα σκοτάδια
θα 'χουν φύγει
μακριά
θα σου κρατώ
το χέρι
θα 'χουν οι ζωές μας
γίνει πια ένα
σαν απάνεμη
στεριά
Αν όλ' αυτά
μοιάζουν θολά
και μακρυσμένα
βάλε μου τώρα
ένα σημάδι
στον καιρό
να ανέβω
στο πιο ψηλό
σκαλί
μόνο για σένα
κι από την πέτρα
να σταλάζω
το νερό