Δεν αλλάζω

Το κρεβάτι πάλι άδειο
και η ώρα δεν περνάει
να σε πάρει να σε φέρει
και τη λύπη να κερνάει
σαν κοιτώ απ' το μπαλκόνι
προς το μέρος της καρδιάς σου
κει που ξέρω πως ανοίγεις
τα πολύχρωμα φτερά σου

Και σαν έρθει πάλι απόψε
το χαμένο δειλινό μου
να σκορπάω σαν τη στάχτη
τ' αποτσίγαρα του χρόνου
θα 'σαι δω στο κινητό μου
ένα μήνυμα δυο λέξεις
κι όταν κλείσουμε και πάλι
να μπορείς καρδιά ν' αντέξεις

Δεν αλλάζω ούτε σεντόνια
με τα ρούχα σου κοιμάμαι
να μη λες εγώ καρδιά μου
πως για σένα δεν θυμάμαι
δεν αλλάζω τ' άρωμά σου
ούτε τίποτα πετάω
να με καίει κάθε βράδυ
που στο αίμα σου κυλάω
δεν αλλάζω...

Κει που στέκεσαι να ήμουν
σαν κλαράκι και σα φύλλο
να σου ρίχνω τη δροσιά μου
όπως τα φιλιά που δίνω
να περνάν οι μέρες μόνο
σιγανά σαν μεσημέρια
τα φεγγάρια του Αυγούστου
μες τα  χέρια σου ασημένια

Κι ύστερα όταν το βράδυ
κουρασμένη θ' ανεβαίνεις
τη βαριά την ανηφόρα
σαν τα χρόνια που υπομένεις
να σε περιμένω φως μου
τα παράθυρα ανοιγμένα
τα παράταιρα του κόσμου
να τα έχουμε σβησμένα

Δεν αλλάζω ούτε σεντόνια
με τα ρούχα σου κοιμάμαι
να μη λες εγώ καρδιά μου
πως για σένα δεν θυμάμαι
δεν αλλάζω τ' άρωμά σου
ούτε τίποτα πετάω
να με καίει κάθε βράδυ
που στο αίμα σου κυλάω
δεν αλλάζω...