Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

201

201
θα είμαι εδώ
συνεχίζω
δεν περνά λεπτό
χωρίς
μια σκέψη
μια νύξη
περνάς διαρκώς
κάθε ώρα
και λεπτό
είτε εικόνα
είτε άρωμα
γεύση
αίσθηση ακέραια
που τόσα
κι άλλα τόσα
κι άλλα τόσα
εδώ
γράφοντας
δεν ξέρω
αν ποτέ
θα μπορέσω
να περιγράψω
το ελάχιστο
θεέ μου
κοιτάζω πίσω
και με πιάνει
τρόμος
ευτυχώς
είσαι στ' αλήθεια
ό,τι αγγίζω
ναι είναι ανάγκη
να αγγίζω
να σε διαπερνώ
σφίξε με
πάνω σου
201 σήματα
σου στέλνω
όλα μαζί
και το καθένα
χωριστά
δεν είναι αρκετά
δεν είναι τίποτα
κράτησέ μου
το χέρι
με αυτό
το δικό σου
χέρι πάνω μου
με σένα
που λικνίζεσαι
και με διαπερνάς
με ένα βλέμμα
λεπίδα
που τα δίνεις
όλα
που είμαστε ένα
πόσο περισσότερο
ένα
δεν ξέρω
αν γίνεται
όχι τυπικά, ξέρεις
αλλά στο καθημερινό
το συνηθισμένο
εκεί που
είτε χτίζονται ζωές
είτε όλα σκορπάνε
εκεί σε έχω
δεν είναι αρκετό
είναι απόσταση
είναι χρόνια
που θα καλύπτουμε
και θα καλύπτουμε
με το στόμα
με το σώμα
θα ρουφήξω
όλη την ουσία σου
θα γευτώ
το  κάθε τι
δικό σου
ως το πιο
μικρό
ερωτικό σου
χνάρι
θα το φιλώ
θα το κρατώ
ιερό
θα τα φυλάω
όλα
κάτω απ' το μαξιλάρι
και τα 201
και τα υπόλοιπα
που θα έρθουν
που έρχονται
γίνονται
συναντάμε
τα χρόνια μας
που μας περίμεναν
γι' αυτά
γράφω
και συνεχίζω
και θα συνεχίζω
είσαι
το θέλω μου
όλο
εσύ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...