Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Desire




Τώρα που
το βράδυ έρχεται ζεστό
θέλω πάλι
να περπατήσω
επάνω στα γυμνά σου βήματα
ν' αφήσεις να πέσει
το φόρεμά σου
κι απαλά να γλιστρήσω 
το χέρι μου
έτσι όπως στο είπα
μετρώντας κάθε ίντσα
ήρθε και έφυγε γοργά
όπως οι μέρες τρέχοντας
διαδέχονται
το φως και το σκοτάδι
ήταν τόσο απτό
σαν μια παύση
μέσα στο αέναο
ένιωσα σχεδόν
τη διάρκεια του άπειρου
ήρθες
αφέθηκα ολοκληρωτικά
να οδηγηθώ
πέρα και έξω από εμένα
ήταν τόσο απτό
τόσο έντονη η παρουσία
το αληθινό σώμα
και όχι αυτό που 
κουβαλάμε 
σκηνοθετώντας κάθε μέρα
το πώς τοποθετείται
ή το πώς
γίνεται αντιληπτό 
ή ακόμα  και
το πώς νομίζουμε
πως φαίνεται
όχι, όχι
πέρα απ' όλα αυτά
μια πλήρης
ολοκληρωτική αίσθηση
ένα τόσο ζωτικό φρενήρες
και μεστό
αγκαλιάζω
όλη σου την ύπαρξη
αυτό με διαπερνά ολόκληρο
μπορώ να γίνομαι
η συνέχειά σου
θεέ μου,
βρήκαμε πάλι
τα πατήματά μας
τα αγγίγματα
τις ανάσες και
τα λόγια
που είναι πέρα
από τα λόγια
άφησέ με μωρό μου
να βγάλω από μέσα μου
όλη την άναρθρη
μα τόσο σωστά αρθρωμένη
ζωική δύναμη
σχηματίζοντας άυλα
μα τόσο υπαρκτά
καινοφανή
και ακραιφνή
οριακά
του έρωτά σου
κείμενα
ζήσαμε και πάλι
για λίγο
και τώρα αδέξια
αυτό που δεν λέγεται
προσπαθώ
ν' αποτυπώσω
όλο τον πόθο
όλη την επιθυμία
ενώ είναι τόσο απλό
και τόσο ζωτικό
σαν το νερό
σαν ήχος
που ρέει
σαν το μικρό σου χέρι
σαν τα χείλη σου
που γλυκά μισανοίγεις









Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...