και πάλι αγγίζω
καμία αίσθηση
δεν μπορεί
περισσότερο
ν' αποτυπώσει
αυτό που νιώθω
για μια στιγμή
κρατώ την ανάσα μου
κάνω ένα βήμα
βλέπω
μα περισσότερα
όσα μέσα μου
η παλίρροια ανεβαίνει
έλα τώρα
θα μας πάρει μαζί της
θ ανοιχτούμε στα βαθιά
εγώ που φοβάμαι
που δεν έχω το σθένος
αλλά με το παράφορο
του έρωτα το θάρρος
και μια και δυο ανοίγομαι
δεν γίνεται αλλιώς
με τραβάς σαν σειρήνα
και στο τραγούδι σου
πειθήνιος τυφλός
θα σ' ακολουθούσα'
όπου και να με πήγαινες
μπορώ να είμαι φίλος
με τη φωτιά και το νερό
σε κοιτώ
κολυμπώ με κοφτές ανάσες
κλείνω τα μάτια
καίομαι
περιμένοντας
όλο τον καιρό
για μια στιγμή αλήθειας
θα χτυπηθούμε και πάλι
στις συμπληγάδες ώρες
και οι μέρες έρχονται
και οι μέρες περνούν
για μια στιγμή
το σώμα πορθμός
διαπερνώντας
όλα μέσα από ένα
χωρίς τα λόγια
στο στόμα
όλα μιλάνε
και λένε για σένα
όλο τον καιρό
την ώρα που τρέχεις
κι έρχεσαι πάλι
σε μένα
κατά κύματα
κάνοντας κύκλους
από χθες
από σήμερα
κερδίζοντας ξανά
όλο τον χαμένο καιρό
γιατί δεν υπάρχει παρά
ο καιρός της προετοιμασίας
ανοίγω τα χέρια μου
μείνε ακόμη λίγο
εδώ στην αγκαλιά μου
ίσως κάποια μέρα
να μπορέσω να περιγράψω
με επάρκεια
ξαναγυρίζεις μέσα μου
κυκλοφορείς
με το αίμα
με τη μυρωδιά
ένα μόνιμο αποτύπωμα
να το χω ολόδικό μου
και να το γιορτάζω
κάθε φορά
εκ νέου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου