ξυπνήσαμε το χάραμα
ακόμα έσταζε
ο έρωτας
επάνω στα φύλλα
που σκόρπισε ο αέρας
ένα κομμάτι σοκολάτα
που έμεινε στο τραπέζι'
στα χείλη σου που γεύτηκα
το μέλι όλου του κόσμου
κρυφά να το ξεδιάλεγα
να μάζευα ένα ένα
τα ολόγλυκά σου πέταλα
ν' απλώσω στο κορμί σου
έφυγε από πάνω μου
όλη αυτή η κούραση
που βάραινε τη μέρα
το βράδυ ήσουν υπέροχη
και λίγο ανεξιχνίαστη
ακόμα κι αν δεν μπόρεσα
το λίγο να εξηγήσω
είχα όμως τα πάντα
δικά μου ολοδικά μου
γύρω μου και μέσα μου
στο άρωμα στη γεύση
στα μάτια το αμύγδαλο
στη γλώσσα μου να λιώνει
όλα ήταν σαν όνειρο'
διάφανος υπνοβάτης
ανάπνεα το σώμα σου
και έκλεινα τα μάτια
μήπως και παρατείνω
γλυκό αγάπης μούδιασμα
την άλλη τη στιγμή
μη γύριζα εδώ μόνος
χρόνος που αποταμίευσα
και κέρδισα για λίγο
όσο γλυκό που μπόρεσα
να κλέψω από σένα
τώρα αναπολώντας
κρυφά να ξαναζήσω
όσα εσύ επρόσφερες
και γέμισες με δώρα
να χω πάλι στο στόμα μου
τη γνώριμη σου γεύση
αυτή που δεν εχόρτασα
γιατί λίγο μου δίνεις
μη νοιάζεσαι αγάπη μου
γιατί έχεις κι άλλο τόσο
απ' το πολύ που δίνεις
και λιώνω εγώ για σένα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου