Αδρά

Δεν χρειάζονται
πολλά
αλήθεια
μόνο
να δίνεις
να ενώνεις
να σηκώνεις τον κόσμο
με τα χέρια πλεγμένα
όπως στο σινεμά
στην παράσταση
στα πεταμένα σεντόνια
μόνο να δίνεις
γενναιόδωρα
χωρίς αντάλλαγμα
χωρίς αντίτιμο
να ξοδεύεις
την καρδιά σου
τινάζοντας
τη σκόνη και το θόρυβο
της μέρας
αυτή η σκόνη
η θολή κρούστα
του στενάχωρου πρέπει
που επικάθεται
στα βλέμματα
στους πόρους
στων αισθήσεων
το σκοτεινό φρέαρ
το δώρο μου
είναι νερό
και σύννεφο
διάφανα κρίνα
και υπόγεια ποτάμια
ένας αγώνας
να προσεγγίσουμε
μια νέα ισημερία
στον ορίζοντα
τέμνοντας
σώμα
φως
στις ήσυχες λίμνες
των ματιών
ώστε χωρίς λέξεις
να ορίζεται πια
αμετάκλητα
ανεπαίσθητα
γυμνό
αδρά
ρέοντας
σ' αγαπώ