Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λατρευτικά

μέρες εσείς που περάσατε
με χωρίς αλάτι
σαν πληγή στο στήθος
και μια φωτιά
που αναζωπυρώνει
στεφάνια από φλόγες
τυλίγοντας
τα μέλη
που αναζητούν
τον έλεώ σου
σαν χιμαιρική θεά
έλα και σκόρπισε
βαθιά ηδονή
κι οδύνη
να χτυπιέμαι αδυσώπητα
στα μεστά σου χείλη
μάζεψε όλο το αλάτι
και κάμε το
γλυκύτατη μέθη
από έρωτα
γεμίζει το στήθος
από έρωτα
ψηλώνουν οι κορφές
πυκνώνουνε οι εποχές
και βρέχουνε
καυτή βροχή
στα σπαρασσόμενα
σώματα
ευλογημένων
γυναικών
ρίξε μου
ρίξε μου
φως κι άλλο
σπατάλησέ με
σαν ένα κόκκκο
στην έρημο
σκόρπισέ με
σαν φωνή βαθιά
στενάζοντας
στο βαθύ ησυχαστήριο
της απομεσήμερης κλίνης σου
κι έλα
ω  έλα
να με κάνεις
ζηλωτή σου
αμαρτωλό αμετανόητο
ω πόση ανοησία
εμποδίζει
ν' αποθέσεις επάνω
στο στήθος σου
όλης της ύπαρξης
τις καταφάσεις
και με τα μάτια
να μας καθηλώσεις
σου προσπέφτω
και αναρριγώ
από την έκστασή σου
και κυλώ
στο αυλάκι του
λαιμού σου
σαν μια σταγόνα
ή σαν χάντρα
στο στήθος σου
να με κρεμάσεις

20.25 λεπτά ηχητικού οργασμού από δύο ιδιοφυΐες, ο ένας εξ΄αυτών μέγας μύστης - μυστικιστής, θα μπορούσε να παίζει κλαρίνο και σε ηπειρώτικες διονυσιακές πανηγύρεις.....παιδιά, όποιος αντέχει τόση καύλα...βλέπω μαινάδες να γαμιούνται στα χωράφια κι αναστενάρηδες να χουγιάζουν στην πυρά...δώσε μάστορα Κολτρέιν....





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...