Συρμοί

Το τρένο

δεν περνά πια

το ποτάμι χάνεται

στα έγκατα

ξερή γη

που πονά

φεύγουν οι ράγες

ξοπίσω μου

σαν κυνηγημένα σκυλιά

πλατφόρμες που αδειάζουν

κορμιά που γεμίζουν

οι αποσκευές στοιβάζονται

μία πάνω στην άλλη

ταλαίπωρες αχθοφόρες ψυχές

φαλτσάροντας

σε ρυθμό κατατονικό

ήμουν μόνος

μέσα στον κόσμο

σαν σε κακό όνειρο

που λες

κάπου θα τελειώσει

κι όλο μια λούπα

εφιαλτική τυφλή

όλοι οι αγαπημένοι

ξεμακραίνουν

φεύγουν όλοι ,

με χαρά και προσμονή

κι ακόμα

στις ράγες ν '  ακουστεί

το παρήγορο σύριγμα

του απόβραδου

διερχόμενου συρμού