Το μέλι (εις έτη πολλά)

Πώς
είναι δυνατόν
δυο, πέντε, δέκα
λόγια και πάλι λόγια
πώς να σου  αποθέσω
όλα τα λατρευτικά μου σύνεργα
επίθετα, επιρρήματα
όταν είσαι η προστακτική μου
το γλαφυρό σου γέλιο
ρίξε επάνω μου με ορμή
και με ζήλο
διάθεση και θέρμη
ανάταξε την ψυχή μου
ω εσύ που μαρτυρείς
μέσα στον κόσμο
για την αγάπη
για τον έρωτα
τα πιο υψηλά
τα πιο γλυκά και δουλεμένα
να σε γιορτάσω μια φορά
και πέντε, δέκα
ποτέ
ποτέ να μην πεις
ότι χορτάσαμε κι αποστάσαμε
κάλλιο να τρέξω σε σένα
ώσπου η καρδιά μου
να σπάσει
να εξαυλωθεί
σαν άστρο και σκόνη
να εκραγώ μια φορά
μέσα σου
κι εκεί οι δυνάμεις μου
να με εγκαταλείψουν οριστικά
μάρτυρά μου
στα χέρια μου να σωθείς
κι από μένα
νερό κι αλάτι
ένα κορμί και στάρι
ψωμί γλυκό
από μέσα σου
το μέλι το ακριβό
χρόνια πολλά
που το γεννάς
κι εγώ
που όλο χαρά θα το τρυγώ