Ω πηγή μου αστείρευτη
Γλυκό
μου αίμα αχνίζον
Στήθος
που αυθάδικα προβάλλεις
Προκαλώντας
Τις
πιο εναργείς εντυπώσεις
Ευγενικά
και βίαια
Που
τυλίγεσαι γύρω μου
Και
με καλείς και γλυκά
Και
παράφορα
Πόσο
ωραία
Κ
αι μυστικά και φανερά
Που
σε μεταλαβαίνω
Κι
όλο ανεβαίνει μέσα μου
Ένας
χείμαρρος
Να
σου δαψιλεύω
Κι
όλο κρατώ τα πανιά
Να
μην χαθώ μεμιάς
Μέσα
στο σκοτεινό σου
Πέλαγος
Που
έντονα μαυλιστικά
Με
καλεί
Πως
θα άφηνα στα πόδια σου
Όλη
την πεπερασμένη μου ουσία
Και
με διέγερση ηλεκτρική
Θα
εκκένωνα
Τη
διάθεση που με περικλείει
Το
ξέρες πως
Έτσι
θα γινόταν
Μα πως ακόμα
Θα
ενθυμούμαι με ζήλο
Και
μ’ ένα καύμα που πονάει
Τις
χάντρες που
Σαν
χέρια και φιλιά
Σας
υγροί κρύσταλλο πόθων
Θα
τύλιγαν
Το
λεπτό σου λαιμό
Αυτό
ίσως
Να
το ήξερες
Ακόμα
πιο καλά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου