και το ξέρω

Τι κοιτώ
αναρωτιέσαι
βυθίζομαι
σαν ν' αναζητώ
δεν είναι το σχήμα
ούτε το χρώμα
είναι το γλυκό
το καλωσόρισμα
σαν το σταφύλι στο πιατάκι
και το δροσερό νερό
στην αυλή
πόσες μέρες περνούν
περνούν καρτερικά
παρήγορη εικόνα μόνο
μέσα μου γεμίζω
κρυφή χαρά
και προσμονή
κι όταν έρχεται η ώρα
τότε
μ' αγωνία λεπτό το λεπτό
το βήμα αυτό
το θρόισμα ένα γύρο
έπειτα
όταν τα σώματα
θα παραδίδονται
στων ηδονών τη θαλπωρή
πάλι απαλό
θα με σκεπάζει
και θα μένω εκεί
αχόρταγα
να το απομυζώ
μη σου φαίνεται παράξενο
πόσα διαβάζω
μέσα στο βλέμμα αυτό
ούτε κι εγώ
μπορώ
ούτε και θέλω
να του κρυφτώ
όλο μου το σώμα
να το προβάλλω
θεε μου,
τόση αγάπη
χαρά, σχεδόν με πόνο
να δίνεις
να λάμπει μέσα τους
της μέρας το καινούριο φως
κι ολόγυμνος
μέσα του να τυλίγομαι
ο πιο ευτυχής
- και να το ξέρω-
εγώ, απλός θνητός