Πόσο δίψασα
αν είχα τα χείλη σου
θα είχα και λόγο και φωνή
τώρα μόνο δίψα
ξερό το λαρύγγι
ο δρόμος έρημος στεγνή
αν είχα τα χείλη σου
θα ήμουν εσύ
θα έφεγγα εδώ κάτω
όχι τώρα
που κρύβομαι τη μέρα
και τη νύχτα/
χυμάω επάνω στην άγρια χίμαιρα
ο εαυτός μου
μ' αρρωσταίνει
δεν έχω κανένα εγώ
για να είμαι
αντιγράφω
η ζωή μου patchwork
πίνακας του Miro
το νερό
έχεις όλο το νερό
αυτής της γης
πηγή μου
σκάβω να έρθω πιο κοντά
η ανάσα μου κόβεται
χέρια κλαδιά
μπλέκονται γύρω μου
δεν σηκώνομαι την αυγή
δίπλα στο κύμα
το πρώτο φως
όπως άλλοτε
κι ένα φέρρυ
στη γραμμή του ορίζοντα
σκεπάσου με
ίσως έτσι
να βρω κι εγώ
σώμα και γαλήνη
σ' αυτή τη ζωή
αν είχα τα χείλη σου
θα είχα και λόγο και φωνή
τώρα μόνο δίψα
ξερό το λαρύγγι
ο δρόμος έρημος στεγνή
αν είχα τα χείλη σου
θα ήμουν εσύ
θα έφεγγα εδώ κάτω
όχι τώρα
που κρύβομαι τη μέρα
και τη νύχτα/
χυμάω επάνω στην άγρια χίμαιρα
ο εαυτός μου
μ' αρρωσταίνει
δεν έχω κανένα εγώ
για να είμαι
αντιγράφω
η ζωή μου patchwork
πίνακας του Miro
το νερό
έχεις όλο το νερό
αυτής της γης
πηγή μου
σκάβω να έρθω πιο κοντά
η ανάσα μου κόβεται
χέρια κλαδιά
μπλέκονται γύρω μου
δεν σηκώνομαι την αυγή
δίπλα στο κύμα
το πρώτο φως
όπως άλλοτε
κι ένα φέρρυ
στη γραμμή του ορίζοντα
σκεπάσου με
ίσως έτσι
να βρω κι εγώ
σώμα και γαλήνη
σ' αυτή τη ζωή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου