Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

15

Ο χρόνος
είναι απάτη
σαν τα κιάλια
που τα γυρνάς απ' τη  μια
κι όλα μοιάζουν μακρινά
και ξαφνικά
γυρνάς απ' την άλλη
κι όλα είναι εδώ
μπροστά σου
τι είναι αλήθεια
τι αυταπάτη
δεν έχω απάντηση καμια
ζήσε μονάχα τη ζωή σου
κυνήγησε τα όνειρά σου
μα μη χαθείς
μέσα σε χίμαιρες
πάλεψε για το δίκιο
μα μην πληγωθείς
από τη βία του πλήθους
η ζωή είναι πολύχρωμη
δεν ξέρει άσπρο και μαύρο
μην κλείνεις τα μάτια
σ' ό,τι μοιάζει άγνωστο
αυτό που σήμερα
φαντάζει άπιαστο
κι εξωτικό
αύριο θα γίνει
το πιο κοινότοπο
όσο κι αν είναι
δύσκολο
κράτησε νέα
την καρδιά σου
είδα πολλούς
να σκληραίνουν
μέχρι να φύγει η  μέρα
και με βουλές αλλιώτικες
άσχημα να γερνάνε
όσο μπορείς
να γελάς
γέλια χαζά, γέλια βροντερά, γέλια
να πέφτεις κάτω
άσε τους άλλους
να νομίζουν πως κερδίσανε
στην άλλη σελίδα
τα πράγματα αλλάζουν
να είσαι έτοιμη
για την αλλαγή
μη βγάλεις ρίζες
σε βεβαιότητες και σκοπούς ατράνταχτους
μάθε να συγχωρείς
και να ξεχνάς
αν και η μνήμη
είναι ένα πηγάδι που αναδεύεται
κι όσο βαθαίνει
τόσο φέρνει ξανά στην επιφάνεια
το πρώτο νερό
μείνε  παιδί
για να μην ξεχνάς ότι
υπήρξες παιδί
κι όπως τότε
μαθαίνοντας να περπατάς
έπεφτες ξανά και ξανά
και τώρα
να είσαι έτοιμη
και πάλι να σηκωθείς
είναι μακρύς ο δρόμος
όταν έχεις τις ελπίδες σου στο μέλλον
κι όλα υπόσχονται
να χαίρεσαι
το κάθε σου βήμα
ν' αγαπάς τα απλά πράγματα
να ζεις με αγάπη
για τη ζωή
και να κρατάς δίπλα σου
αυτούς που σ' αγαπούν





























Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...