Υπέρθυρο

Γυναίκα στο σπίτι
με το κοίλο υπέρθυρο
ποια αποθυμιά
στο σώμα σου διαρρέει
η βραδινή  υγρασία
το σκοτεινό προφίλ σου
πίσω απ' το ημίφωτο παράθυρο
σκηνικό του πόνου
ή και του ανηλεούς πόθου
ίσως κλείνοντας
τα φύλλα του παραθύρου
πιο μέσα
να καραδοκούν
μάνητες ιέρειες
και με φλεγόμενα μέλη
ρίχνοντας έναν έναν
τους σκοτεινούς τους χιτώνες
προετοιμασία
για  θυσία
ίσως
στο φως που εισέρχεται κρυφά
απ' το υπέρθυρο
ίσως να ξεγλιστρούν
τα βέβηλα φιλιά
των εραστών
από κύπελα που ήπιαμε κοινά
θα χύνεται κρασί και μέλι
σκύβοντας θα το μαζεύεις
με τη γλώσσα
σαν την κοινωνία
απ' το δισκοπότηρο
ιερό το τέμενός σου
και στην κάμαρα καθαρτήριο
τα κρίματα του κόσμου
αναγυρνούν σε στεναγμό
κι ολόλυγμα
κράτα το ίσο, κράτα με
και τον αέρα ανάδευε
γυρνώντας σύστροφα τα χέρια
έτσι που με το στίλβος των νυχιών
μες το σκοτάδι να χαράζεις
δυο μονοπάτια χαμηλά
έτσι με σχέδια λαγαρά
στον πιο κρυφό εναγκαλισμό
με πόθο υγρό και τρυφερά
τη δύναμη μου ενσταλάζω
μέσα απ' τα χείλη
και φεύγει ο νους
σαν ποταμός τελάλης
στους εγκρεμνούς
ξαλαφρωμένος