Αυλή

στην αυλή 

θα θυμηθούμε ξανά

τις νύχτες και τ' απογεύματα

μετά τα μαθήματα

 λίγο πιο κοντά

να καθήσουμε στο σκοτάδι

να πιούμε ακόμα ένα

ακόμα λίγο πριν να πρέπει

ν' ακουμπήσω δειλά

και με προφύλαξη το χέρι

η καρδιά μου

να αναστατώνεται 

απ' αυτό 

το μόνο άγγγιμα

να λέμε για μας

για όσα θέλουμε πολύ να ζήσουμε

μα βάλε άλλο ένα

δεν πειράζει θα πάω σπίτι

θα μαι μόνος

και θα θυμάμαι

αυτά τα μάτια

μες στο σκοτάδι

το φως απ' τα κεριά

να κρατώ ένα λεμόνι

το σκυλί

 να κουλουριάζεται

κάτω απ' τα πόδια μας στο τραπέζι

να σ' αγαπώ

και να μη φτάνω

λίγο ακόμα και να μακραίνεις

Παρασκευές που περίμενα

από νωρίς να ρθει τ' απόγευμα

να τρέξω για να προλάβω

λίγο ακόμα χρόνο να κλέψουμε

σαν τα άγουρα λεμόνια

το νυχτολούλουδο και την ελιά

είμαι κι εγώ

ένα αλλο δέντρο

ποτέ δεν έφυγα 

απ' την αυλή

κι απ το παράθυρο

άμα τ' ανοίξεις

θα δεις πως στέκομαι

στην πολυθρόνα

και σου μιλάω

σου μιλάω

κι  όλο ψηλώνω

και ονειρεύομαι

αυτή τη γνώριμη αυλή

τριγύρω σου να τυλίγομαι

σαν τις ρίζες 

που πάνε κάτω

μέχρι να βρουν

γλυκό νερό

αγαπημένο