Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίγο ακόμα

Ναι τελικά
επισφαλείς
οι λέξεις κατατρεγμένες
σπασμένες φωνές
και τεθλασμένα γέλια
πόσο θέλω
να χορέψουμε ανάλαφρα
όμορφοι κι αέρινοι
σ' ένα χώρο φωτεινό
φορώντας ρούχα ανοιχτά
και χαμόγελα διαφανή
αγκάλιαζέ με σφιχτά
άφηνέ με
πιάσε με και γω
θα τρέξω ίσια στο κέντρο σου
θα περιμένω γυμνός
και μόνο με την ιδέα
της αναμονής σου
θα είμαι έτοιμος
αγκάλιαζέ με
γλυκά και παράφορα
κλείνε με ερμητικά
ν' αγωνίζομαι
να παραμείνω λίγο ακόμα
και το πρωί
ας κάνουμε ότι
θα βρεθούμε και μετά εδώ
τώρα ακόμα όλο αυτό
που δεν έχει κατακαθίσει
ακόμα το σώμα αχνίζει
άσε με να ακουμπώ
χρειάζομαι όλη μου την αφή
ας σηκωθούμε λέει
κι αυτό το πρωί
με την προοπτική μας
στο τέλος της μέρας
είδα ένα παράπονο
στο βλέμμα σου
πίσω απ' το χαμόγελο
είδα να σκοτεινιάζει
λίγο πιο νωρίς
ανεπαισθήτως
σαν τα χρόνια που κάπου
μένουν ή χάνονται
μη μ' αφήνεις ακόμα
ας  έχει φως
φοβάμαι
για το σκοτάδι που θα έρθει
μείνε ακόμα λίγο
και καθησύχαζέ με
γλυκά
κι από το στήθος σου
άσε με σαν παιδί
μ' εμπιστοσύνη ν' αφεθώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...