Το στόμα
Να σου γεμίσω με φωτιά
Κι απ΄ τη φωτιά να πιω και γω
Δεν μπορώ χωρίς εσένα
Να καίγομαι για σένα
Πάρε στα χέρια σου
Όμορφα και γλυκά
Το δυνατό ποτό
Που τόσο λαχταρώ
Άσε με να το χορτάσω
Μια φορά
Όχι μη μ αφήνεις
Έτσι κάνε με
Όλο και πιο πολύ
Στη σφαίρα του πόθου σου
Να χάνω κάθε μέτρο
Και να μην ξεχωρίζω πια
Αυτό που ζω
Κι αυτό που μέσα μου έχω
Κάθε ώρα και λεπτό
Αναζητώ το δυνατό
Που είναι αδύνατο
Το στέρεο και στιλπνό
Τυλιγμένο με έλαια
Να γυαλίζει στο φως
Του πρωινού
Στον καναπέ καθώς απλώνεις
Την ημέρα που έρχεται
Επάνω στις γάμπες σου
Να μιλάν όλα για σένα
Κι όλοι να σε ποθούν
Και περισσότερο απ’ όλους
Να είμαι εγώ
Πιστός σου θεράποντας
ερρώμενος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου