Θέλω
εγώ
στα χέρια σου
το νήμα μου
γυναίκα
να ορίσεις
όλο μου το βιος
απ' το εδώ
ως το ποτέ
θέλω
να μ' εγκολπωθείς
μέσ' απ το αίμα
και την υγρή ουσία
να με αφομοιώσεις
έτσι που
τελειωτικά πια
να γίνω
όλος ένα
ιερό σκήπτρο
δαυλός καιόμενος
ένα κατακόκκινο κάρβουνο
που θα κυοφορείς
μέσα σου
για να γεννάς
μαργαριταρένια σύννεφα
απ το στόμα σου
να λάμπει
ο νυχτερινός ουρανός
στα στίλβοντα πόδια σου
πριν σε σκεφτώ
να είσαι η σκέψη μου
πριν σε δω
να ξέρω πως σε είδα
πριν σε ποθήσω
να σ΄ έχω ποθήσει
πριν να ψελλίσω οτιδήποτε άλλο
ν' απαντώ με κραυγές
και βρυχηθμούς
που μέσα μου ταιριάζω
ανασκάπτοντας
κι αντλώντας
και γω'
θ' αποθέτω
τις καινούριες μέρες
βαθιά να τις φυλάς
έτσι δυνατή
σαν αρχαία ιέρεια
κρατώντας γερά
αδράχνοντας όλα τα θέλω μου
σε μια εκστατική κραυγή
που δεν μοιάζει τίποτα
και κανενός
κι απλώνεται επάνω
στο δέρμα μου
σαν ιερή ανατριχίλα
ανοίγω το στόμα μου
νομίζω πως
μοιάζει σαν η τελευταία πνοή
κι όμως
μ' ανείπωτη χαρά
δες, μέσ από σένα
και για σένα
ξαναζώ
εγώ
στα χέρια σου
το νήμα μου
γυναίκα
να ορίσεις
όλο μου το βιος
απ' το εδώ
ως το ποτέ
θέλω
να μ' εγκολπωθείς
μέσ' απ το αίμα
και την υγρή ουσία
να με αφομοιώσεις
έτσι που
τελειωτικά πια
να γίνω
όλος ένα
ιερό σκήπτρο
δαυλός καιόμενος
ένα κατακόκκινο κάρβουνο
που θα κυοφορείς
μέσα σου
για να γεννάς
μαργαριταρένια σύννεφα
απ το στόμα σου
να λάμπει
ο νυχτερινός ουρανός
στα στίλβοντα πόδια σου
πριν σε σκεφτώ
να είσαι η σκέψη μου
πριν σε δω
να ξέρω πως σε είδα
πριν σε ποθήσω
να σ΄ έχω ποθήσει
πριν να ψελλίσω οτιδήποτε άλλο
ν' απαντώ με κραυγές
και βρυχηθμούς
που μέσα μου ταιριάζω
ανασκάπτοντας
κι αντλώντας
και γω'
θ' αποθέτω
τις καινούριες μέρες
βαθιά να τις φυλάς
έτσι δυνατή
σαν αρχαία ιέρεια
κρατώντας γερά
αδράχνοντας όλα τα θέλω μου
σε μια εκστατική κραυγή
που δεν μοιάζει τίποτα
και κανενός
κι απλώνεται επάνω
στο δέρμα μου
σαν ιερή ανατριχίλα
ανοίγω το στόμα μου
νομίζω πως
μοιάζει σαν η τελευταία πνοή
κι όμως
μ' ανείπωτη χαρά
δες, μέσ από σένα
και για σένα
ξαναζώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου