τη ζω και την ξαναζώ
άφησέ με
να σε κοιτάζω
κρυφά και φανερά
από κάθε πλευρά
γίνε η δική μου οπτική
χρειάζεται μια διάρκεια
σε αυτό το άγγιγμα
σε όλο το δρόμο
της επιστροφής
το σώμα δεν ακολουθούσε
είχε μείνει ακόμα
μέσα στ' αυτοκίνητο
το φιλί έξω
απ' το σταθμό
ένα φιλί που δεν θέλω
να κοπεί
σαν να είμαι δεμένος
με έναν αόρατο λώρο
δεν έφυγα ποτέ
έμεινα εκεί
μπήκα στο τρένο
κι όλα είχανε αποκτήσει
μια παράξενη διαύγεια
μπορούσα και διάβαζα
τα πρόσωπα
σχεδόν αποκρυπτογραφώντας
σκέψεις, έξεις, επιθυμίες
όλα έγιναν πάλι
τόσο ξεκάθαρα
βυθίστηκα με εμπιστοσύνη
στο μέλι των ματιών σου
και κράτησα στα χέρια μου
όλη την ύπαρξή σου
κι όμως
ο χρόνος μας ξεγέλασε
δεν ήταν παρά
μια απειροελάχιστη στιγμή
που θέλαμε πολύ
να διαρκέσει
επιβραδύναμε το χρόνο
κατάπληκτοι διαπιστώσαμε
πως δεν είχαμε διατρέξει
παρά δυο βήματα
με πήρες στα χέρια σου
αναλήφθηκα πάλι μέσα σου
και χάθηκα πάλι
σε ένα άχρονο
νομίζω πως
με παρατηρούσες όταν επέστρεφα
από αυτό
κι είχε το βλέμμα σου
την όμορφη αναλαμπή
των απογευματινών αντανακλάσεων
έτσι μέσα τους
διαχέομαι πάλι
και μπορώ
να κοιμηθώ γυμνός
κάτω απ' το φεγγάρι
μείνε λίγο ακόμα
και σκέπασέ με
το σώμα σου
δώσε μου πνοή
απ' το γλυκό σου στόμα
κι ανάστησέ με
όπως κανείς δεν ξέρει
παρά μόνο εσύ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου