τα λόγια εξανεμίζονται
ευτελές το βάρος τους
κι όμως
καμιά φορά
τείνουν να παίρνουν
την αξία
που δικαιωματικά ανήκει
στη γλώσσα των χεριών
υποκαθιστώντας
με την ανάμνηση
αυτό που τελεσφορεί
μόνο
ανάμεσα σε δύο σώματα
που εγκυμονούν το φως
αλήθεια
δεν έχω μπορέσει
κι ούτε πρόκειται ποτέ
να υπερβώ
την υπόσταση που λαμβάνουνε
τα άρρητα
που σμιλεύεις
επάνω μου
και δεν μπορώ
όντας στην έξαρση
που με οδηγείς
παρά μετά από χρόνο ικανό
να προσπαθώ
αδέξια ν' αποκρυπτογραφήσω
το μυστήριο
που με μυείς
είναι πολύ φτωχό
το λεξιλόγιο
σαν όνειρο μόνο ίσως
κι αυτό αποσπασματικά
μα τόσο ενίοτε ζωντανά
να επαναφέρω εμπρός
στα διψασμένα μάτια μου
και στο σώμα
που αναζητά τις νέες λέξεις
που κάθε φορά μαθαίνει
χωρίς να μου λες τίποτα
μόνο να ξεδιπλώνεις
ένα εξαίσιο μονοπάτι
για να περνώ
μέσα από σένα
σε ό,τι όντως είναι
ευτελές το βάρος τους
κι όμως
καμιά φορά
τείνουν να παίρνουν
την αξία
που δικαιωματικά ανήκει
στη γλώσσα των χεριών
υποκαθιστώντας
με την ανάμνηση
αυτό που τελεσφορεί
μόνο
ανάμεσα σε δύο σώματα
που εγκυμονούν το φως
αλήθεια
δεν έχω μπορέσει
κι ούτε πρόκειται ποτέ
να υπερβώ
την υπόσταση που λαμβάνουνε
τα άρρητα
που σμιλεύεις
επάνω μου
και δεν μπορώ
όντας στην έξαρση
που με οδηγείς
παρά μετά από χρόνο ικανό
να προσπαθώ
αδέξια ν' αποκρυπτογραφήσω
το μυστήριο
που με μυείς
είναι πολύ φτωχό
το λεξιλόγιο
σαν όνειρο μόνο ίσως
κι αυτό αποσπασματικά
μα τόσο ενίοτε ζωντανά
να επαναφέρω εμπρός
στα διψασμένα μάτια μου
και στο σώμα
που αναζητά τις νέες λέξεις
που κάθε φορά μαθαίνει
χωρίς να μου λες τίποτα
μόνο να ξεδιπλώνεις
ένα εξαίσιο μονοπάτι
για να περνώ
μέσα από σένα
σε ό,τι όντως είναι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου