Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δώρο

Δεν θα στείλω
μήνυμα
μέσ' από
τον εύκολο δρόμο
δεν θα σου ταίριαζε
θα ήθελα
κάτι άλλο
δεν ξέρω γιατί
αυτή τη φορά
περισσότερο
κάτι φωνάζει μέσα μου
κάτι λέει
όχι σε αυτό
που κάνουν όλοι
μα δεν βλέπεις;
τι πας να κάνεις;
να βυθίσεις
στο  μέτριο
στο ασήμαντο
το διαφορετικό;
μα την αλήθεια,
από μόνη σου
ορίζεις το μοναδικό
το δικό σου
κι αυτό που θέλεις
θα κάνεις, το ξέρω,
περιφρονείς
με σιγουριά
τα τετριμμένα
δεν θέλω
ν΄ αναλωθώ
σε λόγια
έξω απ' το χρόνο
ξέχωρα από λέξεις
χειρονομίες
που αρμόζουν
στους πολλούς
μόνο εδώ μέσα
 - μα πόσο μέσα πια; -
όσο δεν φαντάζεσαι
ίσως και να φαντάζεσαι
ίσως και να το ξέρεις ήδη
υπάρχεις
ζεις
μοναδική
δική μου
το λέω
χωρίς ντροπή
πέρα για πέρα
χωρίς έπαρση
και τώρα
και χωρίς χρόνο
να ζήσουμε μόνο
αυτό που μας
αναλογεί
δεν υπάρχει
πριν μετά
μόνο ένα τώρα
που θέλω τόσο
να διαστείλω
για να χωρέσουμε
να χαθούμε
μέσα στη μήτρα του
εμείς, δες, ξαναγενιόμαστε
το γενέθλιο δώρο μου
είναι στα χέρια σου
πριν να στο προσφέρω
στέκομαι
μπροστά σου
κρυπτογραφώ
αντανακλώ
τη ζωή που
σαν από
σκοτεινό βράχο
δίνει μια
και ξεχειλίζει
κατευθείαν
από αυτά
τα μελιά
κι υπέροχα
απόκρημνα μάτια
που πέταξα ψηλά
για να τα φτάσω

Όπου  "boy", βάζετε "girl"...and let's party big time!




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...