Μην τυχόν

Όταν
με κλείνεις μέσα σου
όταν κλείνεις τα μάτια
και χάνεσαι
στο ρυθμό που δίνουν
τα σώματα
όταν
δεν υπάρχω και
δεν υπάρχει τίποτα άλλο
ούτε κόσμος
ούτε έγνοια
ούτε εκείνο πρέπει
το άλλο
όταν η στιγμή
γίνεται αέναος
στροβιλισμός
στο αγκάλιασμα
ούτε είμαι
ούτε δεν είμαι
έχω, δεν έχω
τίποτα άλλο
δεν μετράει
πέρα από εμάς
τους μικρούς θεούς
ο ένας για τον άλλο
μόνο
κι ούτε καν αυτό
είναι αυτή η αίσθηση
συνέχειας
σαν να υπήρχε
από πάντοτε
και να χάνεσαι μέσα
σ' αυτό
και να μη θες
να βγεις ποτέ
από αυτό
το σκοτεινό
και ζεστό σύμπαν
που διαστέλλεται
μαζί με τον χρόνο
γι' αυτό μετά
καμιά φορά
όταν ξαναγυρνάμε
από αυτό το ταξίδι
ξαγρυπνώ
ακούω τους θορύβους
ακούω το αίμα
που βουίζει
μέχρι ν ακούσω
μια γνώριμη
ρυθμική ανάσα
ν' αντηχεί
βαθιά μέσα μου
μόνο τότε
ησυχάζω
και παραδίνομαι
στα όνειρα
που δραπετεύουν
απ' το μισάνοιχτο
σαν παιδιού
στόμα σου
που τρέμω
ν αγγίξω
μην τυχόν
και δεν σε δω
εκεί
την επόμενη στιγμή