Συστατικό

Μια πόλη
θαμμένη στη σκόνη
και κάτω απ' το νερό
το σκέπασμά μου
ένα βαρύ παραπέτασμα
εξορισμένη ωραιότης
στην ονειροφαντασία
παραδίδομαι ες αεί
υπάρχουμε εναλλάξ
ανάμεσα σε δύο
παρατεταμένες παύσεις
πριν αρθρωθεί
το θριαμβικό κρεσέντο
η σιγή της ορχήστρας
ένας λευκός θόρυβος
πριν τις εκστατικές συγχορδίες
των έγχορδων που διαρρύονται
κατέβαινα το λόφο
αναζητώντας
έναν καλό λόγο
να μιλήσω
για το ωραίο
που στριμώχνεται ανάμεσα
στο κράσπεδο του πεζοδρομίου
και την ενατένιση των κοντινών νησιών
οι αποστάσεις
που πρέπει να διανύσουμε
κοντινές
και στέρεες
σαν αυτή την αχλύ
που έχει εγκιβωτίσει
τον αστικό λαβύρινθο
μέσα στον ορυμαγδό
των μακρινών θορύβων
ξέρω ότι κάπου
δηλώνεις
τη δυνατότητα του ωραίου
κι αυτό με κάνει
και ησυχάζω
περιμένοντας
την ώρα που θα πέφτει
το διάχυτο φως
να βαδίσεις
με πόδια γυμνά
κι αέρινο φόρεμα
στα δικά μου σκαλιά
και να γεμίσει πάλι
το δωμάτιο
με το γνώριμο άρωμα
να κατακαθίσει στα έπιπλα
και μέσα μου
να με ποτίσει ακόρεστα
έτσι σε ξέρω'
αναλλοίωτη
μυστήρια κι αξεδιάλυτη
σαν μυστικό συστατικό
που αναδύεται από μέσα σου
και γαληνεύει την καρδιά μου