ήταν γλυκό
και τρυφερό το φιλί
έπεσα κι απόκαμα
στο στήθος σου
βυθιζόμουν
νομίζω πως
μπορούσα
ν' αποκοιμηθώ
στην αγκαλιά σου
αλλά αυτό πια
δεν γίνεται
μόνοι γυρνάμε
μόνοι πέφτουμε
στο ενδιάμεσο
ψηλαφίζουμε
το δέρμα της ζωής
κι ενώ βυθιζόμουν
ήτανε τόσο ωραία
σαν να πέφτεις
και να πέφτεις
σε ένα άχρονο κενό
πόσα θέλω ν' αλλάξω
πόσα δεν μπορώ ν' αλλάξω
τι έμαθα
τι γνωρίζω
μόνο στο ρυθμό
της αναπνοής σου
μπορώ να βρω
μικρές φωτεινές εκρήξεις
μέσα σου
γεννιέται κάθε φορά
όση αλήθεια
μπορώ να υποφέρω
μετά
τα μάτια κλείνω βαριά
και με ανάσα ήρεμη μωρού
αφήνομαι μ' εμπιστοσύνη
στην άβυσσο
που με ερά
Απόψε, φόρος τιμής, σε ένα μεγάλο και σεμνό πρωτοπόρο, που όπως κάθε πρωτοπόρος άνοιξε νέους μουσικούς δρόμους με πολλούς επιγόνους. Γιάννης Σπάθας, στο πάνθεο της ροκ
Απόψε, φόρος τιμής, σε ένα μεγάλο και σεμνό πρωτοπόρο, που όπως κάθε πρωτοπόρος άνοιξε νέους μουσικούς δρόμους με πολλούς επιγόνους. Γιάννης Σπάθας, στο πάνθεο της ροκ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου