καταλύω

μην ξεχνάς
προσπαθώντας
να ξεγελάσεις
το απύθμενο χάος
ρεμβάζοντας μέσα
σε όνειρα
που δεν έχουνε γεύση
και οσμή
και δεν αρκούν
ν' αναταράξουνε
τι νιώθεις
τι σκέφτεσαι
απλωμένη καθώς είσαι
στο σκληρό σου στρώμα
εγώ εδώ
αναζητώντας
ένα αποκύημα
κάτι από αυτά
που απομένουνε ενθύμια
στα συρτάρια μας
θυμάμαι πάντα
με την ίδια ένταση
τη στιγμή
που θα δεχτείς
καταφεύγω
στις οικείες
φαντασιώσεις
για να καλύψω
την απόσταση
κι όλο εδώ καταλήγεις
η μία σου τιράντα
κατεβασμένη
πόσο μ' αρέσει
που σ 'έχω
μυστικό μου αρχείο
μόνο σ' εμένα
για μένα
κι ας είσαι παντού
σ' εμένα θα χαμογελάσεις
ανεξίτηλα φιλιά
ανεξίτηλα αγγίγματα
θ απλώσω επάνω στην εικόνα σου
όλο μου το σθένος
στα χείλη σου να κρέμονται
λεπτές σταγόνες
δεν  μπορώ
να μη σκορπίζομαι για σένα
σ' όλο το κορμί
που θα λατρέψω και τώρα
και κάθε τώρα
γυμνή στον ήλιο
σαν λευκό
μικρό σύννεφο
στ απαλά σου χείλη
καταλύω