μείνε

ώσπου να ρθει
η βροχή
μείνε
η καρδιά μου
γυρνά σαν τρελή
ανεμοδούρα
κρυφά
να γλιστρήσεις
καθώς ετοιμάζομαι
για τον ύπνο
για τα νέα όνειρα
ώσπου
τα σπασμένα κλαδιά
να γίνουνε πάλι
λευκές κορδέλες
στον πρωινό ουρανό
μείνε
να περάσει αυτή η βαριά
καταβύθιση
στο ακούσιο σκοτάδι
γεννηθήκαμε
στην αμμουδιά
δυο βότσαλα
στην απεραντοσύνη
του νερού
είμαστε υγρά τοπία
σώματα που ρουφάνε
το αχανές
κι αναπαράγουν
το ένα
ξανά ενωμένο
ώσπου
να ξημερωθούμε
σ' έναν υπήνεμο κύκλο
χέρια
πόδια
χείλη
μείνε
σαν μικρό μου αξεδιάλυτο
μυστήριο
σαν μαρτυρικά γλυκιά
ηδονή του πόνου
σαν το κεντρί
το γλυκό του έρωτα
μείνε