γλυκό πικρό

Αλλάζω με τάξη

και σειρά

τις μέρες  σαν πουκάμισα

πλυμένα

ένα για κάθε μου φορά

με αδειανά μανίκια

κρεμασμένα

Δευτέρα το μαύρο

με πουά

που μου 'φερες στο σπίτι

κάποια μέρα

και τ' άλλα

που φυλάω καθαρά

σαν να φοράω επάνω μου

εσένα
μα όταν με μιας
απαλλαγώ
απ' όλα όσα με σφίγγγουν
μαζεμένα
κορμί μου, μόνο εσένα
θα φορώ
τα πιο ακριβά δικά σου
καμωμένα
κι έτσι μες το ημίφωτο
απαλό
με στόματα και χέρια
ενωμένα
θα σμίγουμε στον έρωτα
θεό
και θα 'ναι όλα απ' αγάπη
καμωμένα
κι αυτό ένα τραγούδι είναι
μικρό
σαν τις στιγμές μας άγουρο
κεράσι
που άωρα του κόβουν
τον καρπό
και μέσ τη γλύκα η πίκρα
έχει περάσει