Γυναίκα
στο κράσπεδο
δεν καταλήγουν όλα
όπως ξεκινούν
ήταν στην αρχή καλά
μια ωραία μέρα
έγινε λυγμός
και πόνος
τον βλέπω στο βλέμμα σου
βουβό κι απορημένο
που δεν ήθελες
τίποτε άλλο
παρά μια ήσυχη βόλτα
Κυριακάτικη
στη θάλασσα (καταραμένες Κυριακές)
ας μην παραπονιόμαστε
κάποιοι δεν θα φτάσουν ποτέ
κάποια παιδιά
θα κρατούν ένα άλλο χέρι
και με πόση χαρά
θ' αφήνουν το σώμα
να δέχεται το υγρό το χάδι
γι' αυτό
ας αφήσουμε τη μέρα
και μαζί της να προχωρήσουμε
η θάλασσα
είναι κοντά
μα κάποτε
ο καιρός κόβεται
σπάει και θρυμματίζεται
με πάταγο
και δεν ξαναπατάς ποτέ
το πόδι σου
στ' άγριο βότσαλο
ας βουτήξουμε
σώμα με σώμα
κι άσε με
προστατευτικά'
να κλείσω το στήθος σου
στις παλάμες μου
να φυλάξω για πάντα
τους γλυκούς καρπούς
του όψιμου
καλοκαιριού μας
Από το 1972. Προσέξτε τη μουσική την αισθητική και τον Bowieκό εν γένει τρόπο. Mέσα στην χαζοχαρουμενιά των 70's και την ψυχεδελική μαστούρα των 10' μια συγχορδία, ο DB είναι μία δεκαετία μπροστά, προμπομπός του punk που έρχεται,,,,,
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου