Το γυάλινο κλουβί

Ακολουθήστε με

τρυφερές κοφτερές μου σκέψεις

γυρίζοντας ολοένα

σαν θηρία

μέσα σ' ένα γυάλινο κλουβί

εκτεθειμένες

στο άβολο φως

του ύστερου καλοκαιριού

μέχρι που θα πέσει

η πρώτη βροχή

κι η άμμος

θα σμιλευτεί σε λάσπη

τα ρυάκια θα φτάνουν 

ψηλά από τα βουνά

μέχρι τα πιο χθαμαλά 

υπόγεια

ευτυχώς γι' αυτό

θέλω να είμαι ψηλά

να μην παρασυρθώ

να μην παρασυρθείς

από αυτή τη νεροσυρμή

λίγο πριν 

σβηστεί η ποθητή γραμμή

από το swimsuit

αλλά ας είναι

θα φορέσεις πάλι

τα μακρινά φορέματα

διατηρώντας όλη 

την απόχρωση

του καλοκαιριού

ας κλείσει όλες τις πύλες του

ο καλός καιρός

ας μαζευτούν οι ομπρέλες

και τα βράχια να μείνουν να κοιτούν

τη μολυβένια θάλασσα

καθώς οι περαστικοί

θα σφίγγουν πάνω τους

το φθινοπωρινό πανωφόρι

γιατί μέσα μου κρατάω

τα ζεστά φιλιά

κι ανασκάπτοντας 

τα βρίσκω όλα ανέπαφα

ό,τι είπα

δεν είναι παρά η αλήθεια

πως

κάθε για κάθε μία ξεχωριστή φορά

μπορώ να υφαίνω ξανά

την ιστορία

απ' την αρχή

κι ακολουθώντας τη

τίποτα να μην χάνεται

και τίποτα να μην τελειώνεται

μην πεις πως έφτασε ο καιρός

δεν υπάρχει πια χρόνος

δεν υπήρξε ποτέ

μόνο εμείς βαυκαλιζόμασταν

μετρώντας

τώρα, πότε

έξω απ' το γυάλινο κλουβί

θα ρέουν όλα

αρχέγονα και  άτεχνα

σχεδόν τραχιά

μα τόσο αληθινά

σπάζοντάς το

κομμάτια που με κάνουν '

και ματώνω

γυρνώντας στα γνώριμα

στα οικεία

με τη μυρωδιά που ηρεμεί

σαν μητέρα θηλάζουσα

ή σαν πόρνη ιερή

το ζεστό αιδοίο

μυστήριο και σκήτη μου

σου αποθέτω

όλη μου την ύλη

κι από γλώσσα πια

δεν μένει τίποτα

που καλύτερα

να μπορεί να ειπωθεί

Όπου επιστρέφουμε πάντα στα βασικά και γι' αυτό κλασσικά...