Αισιοδοξία

Γυμνάζω εντατικά

τη μνήμη μου

τρέχω μπρος πίσω

διαλειμματικά

ή και συνεχόμενα

τα φορτία μεγαλώνουν

κι οι μέρες βαραίνουν

αν δεν έχω

κάτι απ' το φως σου

δεν θέλω να βγαίνω

καθόλου

αφήστε με

σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο

τα πράγματα εκεί έξω

με αγριεύουν

κρύβομαι σαν το αγρίμι

πέφτοντας σ' έναν 

ανήσυχο ύπνο

λες και υπάρχει χρόνος

για εφησυχασμό

όχι, φίλε μου

δεν υπάρχει

αντικατοπτρισμοί

μας αφήνουν πίσω

κι όλα μαίνονται έντονα

αν δεν έχω

το δέρμα σου

δεν με σώζουν

άπειρα μεγαμπάιτ

αν δεν φιλώ

το στόμα σου

δεν αντλώ κανένα κουράγιο

πείτε μου

άλλον τρόπο

για ν' αντέχουμε

κι όμως πέρασαν 

κι άλλοι χειμώνες

θα πεις

το βάρος του φωτός

είναι ασήκωτο

στα μάτια μου

διολισθαίνω

χωρίς να θέλω

σε μια αιχμηρή καταιγίδα

κι όλο κρατιέμαι

στο χείλος

κι όλο

γαντζώνομαι πάλι

κι ανεβαίνω

έρποντας σαν το σκουλήκι

που η δύναμή του

με ξαφνιάζει

η γάτα κοιμάται

γαλήνια

στα πόδια μου

χωρίς καν 

να υποψιάζεται

πόσες μάχες δίνονται

πίσω από κλειστές πόρτες

τι τη μέλλει

αυτή έχει ό,τι χρειάζεται

για ν ' αγαπά

με αυτάρκεια

κλείνω αυτή

την παρένθεση

κερνώντας τον εαυτό μου

μια νέα μικρή δόση

αισιόδοξης  ντομαπίνης