
Λευκό
φωτεινό πέρασμα
με χαμόγελα
γλυκό το βλέμμα
πότε θ' απλώσουμε μέσα μας
μια αλμυρή βροχή
με ψίθυρους, ανάσες και φωνές
υποδεχόμαστε
στα σώματα
το νέο ηλιοστάσιο
λευκό
και σοκολάτα αψιά
δίνε μου
να γεύομαι
που όλο φυλάω
μικρά κομματάκια
τώρα που η νύχτα έρχεται
κάνοντας κύκλους
γύρω γύρω στο λόφο
που δεν θέλεις να γυρίζεις
αν δεν είναι να γυρίζεις
στις μέρες πάλι του Αυγούστου
σημαδεμένος μήνας
πώς ξεγελά
με υποσχέσεις
και γλυκά απογεύματα
σαν θυμίαμα στη σκάλα
ή μεθυσμένα βράδια
με αγκαλιές ως πέρα
στον ορίζοντα πόθο
κι όλο ν' ανεβαίνουμε
στο προσήλιο όργασμα
ένας υγρός ζεστός αιθέρας
κυλάει ανάμεσά μας
αυτό το λευκό
να το 'χω εγώ εδώ
κι όμορφα όλα
να τα κρεμάω επάνω μου
μόνο το κραγιόν
στα χείλη
έλα
το λευκό σου φόρεμα
θα ναι ο καμβάς
επάνω του
θα στάξω
το αίμα από τα χείλη
και μια γραμμή γαλάζια
το ταξίδι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου