Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θλιμμένη γυναίκα στο καφέ

Θλιμμένη γυναίκα στο καφέ
κοιτώντας στο πλάι
κάπου πιο πέρα
κάπου αλλιώτικα
όλα θα ήταν
αν
όλα
και τώρα
με μακρινές υποσχέσεις
τρέχοντας σε άλλες
ταχύτητες
το κάτω χείλος
αρχίζοντας να διαγράφει
την καμπύλη του χρόνου
δεν το καταλάβαινα
όταν ήμουν μικρός
έλεγα
δεν μπορεί
θα υπάρχει ένας τρόπος
για ενήλικα πρόσωπα
χαμογελαστά
και μετά
έρχεται πόνος
κι άλλος πόνος
μ' ενδιάμεσα ξέφωτα
ν' αγγίζει ο ήλιος
το κορμί μας
και να παίρνει η ψυχή
το θάρρος της
όπως όλα τα ζωντανά
που αποζητούν το εγγύτερα
σηκώθηκα πάλι πρωί
μάζεψα και συγύρισα
όμορφα όμορφα τη ζωή μου
έχοντας στον ύπνο
και στον ξύπνιο
όμοια
την αίσθησή σου
να βγω πάλι
και να γυμνάσω
όραση κι ακοή
και κυρίως
τη μέσα αίσθηση
που βλέπω
χρόνια τώρα
και ψηλαφίζω με δέος
κι ευλάβεια
τα πάθη τ' ανθρώπινα
και τα κάνω δικά μου

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τραγούδι που μιλάει για χαρά εμπεριέχει λεπτά στρώματα θλίψης....μα τόσο πετυχημένα. Εκπληκτικό debute EP και single, κατά την ταπεινή μου άποψη...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Terminal

Εμπρός, όλοι όρθιοι να επευφημήσουμε ζωηρά στην τελική αναμέτρηση δεν υπάρχει νικητής ούτε και γέρας μα ο αγώνας δόθηκε η κούρσα κερδήθηκε τα καλύτερα μείνανε πίσω όπως κάτι σημάδια που βάζεις στη διαδρομή και ξέρεις ότι οδηγούν στα ξέφωτα των αναμνήσεων Εμπρός με μία ιαχή θριάμβου ν' αποθέσουμε  λίγες κόκκινες παπαρούνες τι είναι η εποχή που θριαμβολογεί το εφήμερο  κι ανεπανάληπτο  της άνοιξης που ήρθε δύσκολα κι εύκολα θ' αποδράμει αφήνονας πίσω χιλόμετρα δρόμο πόνο και δάκρυ κι αλλοτινή χαρά δίκαια μοιρασμένα

Χειροκρότημα

δεν πρόσεχε όλο πατούσε σε κάτι κενά κάτι ρωγμές άηχες ένα φάσμα άπλωνε άρρωστο φως έβρεχε σκόνη λέγανε πως θα περάσει υπομονή είναι ζήτημα... εξαρτάται απ' το μέτρο σύγκρισης για άλλους ένα κλείσιμο του ματιού για άλλους μια ζωή θα περάσουν όλα δεν θα σκέφτεσαι πια αν και ίσως κι εφόσον ο μαστρωπός χρόνος ασελγεί στο ανυποψίαστο σώμα παρατάσεις και παραστάσεις ο πιανίστας σκύβει επάνω από το κύμβαλο κι αναμετράται με το φοβερό κενό των παύσεων πριν το τελειωτικό χειροκρότημα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα

Ηλικιωμένη στη μπαλκονόπορτα δεν ξέρω αν παρατηρεί ίσως να θυμάται ίσως να μη θυμάται πια πιο πάνω ανεβαίνοντας Τοσίτσα μου φάνηκε πως είδα τον σύντροφο Φελέκη κάπως πιο συρρικνωμένο οχι όμως στην αρχαία τρίκυκλη μπεμβέ αλλά σ' ένα παπί τρισάθλιο νομίζω αυτός' θα μας έχει αφήσει χρόνους στην Ερεσσού  αποτυχημένη πρώτη συνέρευση δεκαετίες πίσω μόλις χτες σ΄αυτή τη γειτονιά συσσωρεύονται μνήμες γκράφιτι μαύρα αφίσες και συνθήματα στις εισόδους των καταστημάτων κορίτσια καπνίζουν στριφτά τσιγάρα εμείς χορτάσαμε καπνό και τέλος από αυταπάτες οι δρόμοι άλλαξαν τα σπίτια κρύφτηκαν πίσω από φεγγίτες στη σκεπή οι μέρες κοντύνανε στο ανάστημα του επιτρεπτού απολυτήριες εξετάσεις φροντιστήριο στην Κωλέττη οι δρόμοι σκεπάστηκαν οι διαδρομές έμειναν ίδιες τα βήματα βαρύνανε κι έρχεται λέει νέος χρόνος ούτε να το συζητάς κάποτε έγραφα κάρτες Χριστουγέννων κάποτε ήσαν δυνατότητες που η υλοποίησή των καθυστέρησε τραγικά ως το αναπόφευκτο  abort mission  το προτσές του ιστορικού υλισμού ...