Σύμπαντα

Να σταθώ δίπλα σου
γυμνός
να έχουμε ξεχάσει
κάθε γλώσσα
τώρα σκάβω
στο σώμα μου τούνελ
και περνώ αόρατα σύρματα
στο κεφάλι μου
λιώνουν γλυκά
τα κύματά σου
εκσφενδονίζομαι
σ ένα γνώριμο τοπίο
υγρά μου μάτια
που κλείνεις
παίρνεις την ανάσα μου
και την κάνεις δέηση
ποθώ να σε ποθώ
κι αυτό γίνεται ένας κύκλος
μέσα του ευχάριστα
διαλύομαι
κι ανασυντίθεμαι
ψάχνοντας
εκ των υστέρων'
τα κάπως συναφή λόγια
τι λέω
τα λόγια
η καύλα που
εξακολουθεί να ηχεί
κάτω απ' το μαξιλάρι μου
διαρκής
των αισθήσεων
αποπλάνηση
με μια γεύση
υγρής σοκολάτας
νευρική γλώσσα
ακούμπησε πάνω μου
το χέρι σου
η αφή
θα μας συνδέσει
στα πια λαμπρά
λιγωτικά μας σύμπαντα