Μια πηχτή θάλασσα
μέσα μου απλώνεται
το ξημέρωμα
όταν όλα τα καλύπτει
ένας υπόκωφος
υγρός βόμβος
μπαίνει
κάτω από την πόρτα
και διαχέεται μέσα μου
τότε, τη μέση ώρα
πετάω από πάνω μου
τα βαριά πετάσματα
και με τα χέρια ψηλαφιστά
ακολουθώ τον ρου της
από τα χείλη της
παίρνω ανάσα
αναρριγώντας
να τα χωρέσω όλα
το κορμί είναι φορέας
της κάθε μικρής αλήθειας
που δαψιλά
εναποθέτουν
δεν είναι δικά μου
μ' όλο που έχω την αίσθησή των
παρά μόνο
το μέσον
που διαθέτω για να φτάσω
ως εσένα
ξαγρυπνώντας
οι κινήσεις συγχρονίζονται
και διαλύεται κάθε εγώ
ιδανικά ερρώμενο
πώς να ησυχάσεις
ωστόσο
ευγνωμοσύνη μόνο
για αυτά όλα έχω
και την επόμενη μέρα
πιο πολύ ακόμα
θ' αναζητώ
ό,τι έχω
κι ό,τι μου λείπει
που δεν μου λείπει
που είναι εδώ
πάντοτε
και παντού
μέσα μου απλώνεται
το ξημέρωμα
όταν όλα τα καλύπτει
ένας υπόκωφος
υγρός βόμβος
μπαίνει
κάτω από την πόρτα
και διαχέεται μέσα μου
τότε, τη μέση ώρα
πετάω από πάνω μου
τα βαριά πετάσματα
και με τα χέρια ψηλαφιστά
ακολουθώ τον ρου της
από τα χείλη της
παίρνω ανάσα
αναρριγώντας
να τα χωρέσω όλα
το κορμί είναι φορέας
της κάθε μικρής αλήθειας
που δαψιλά
εναποθέτουν
δεν είναι δικά μου
μ' όλο που έχω την αίσθησή των
παρά μόνο
το μέσον
που διαθέτω για να φτάσω
ως εσένα
ξαγρυπνώντας
οι κινήσεις συγχρονίζονται
και διαλύεται κάθε εγώ
ιδανικά ερρώμενο
πώς να ησυχάσεις
ωστόσο
ευγνωμοσύνη μόνο
για αυτά όλα έχω
και την επόμενη μέρα
πιο πολύ ακόμα
θ' αναζητώ
ό,τι έχω
κι ό,τι μου λείπει
που δεν μου λείπει
που είναι εδώ
πάντοτε
και παντού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου