Παρακαταθήκη

Δεν είναι η αγάπη μου

γράμματα στο συρτάρι

είναι μονάχα ψίθυροι

ανάσες στο σκοτάδι

είναι ένας αναστεναγμός

κι ένα κρυφό σου χάδι

οι λέξεις είναι που παιδεύω

εδώ μαζί με σένα

όσα δεν είπα ακόμα, ναι,

και όλα 

τα γραμμένα

αυτά που ψηλαφίζουμε

και όσα μας φοβίζουν

όσα κρυφά ελπίζουμε

κι όσα εδώ

γυρίζουν 

τα σίγουρα κι ακλόνητα

τ' αβέβαια τα χαμένα

τα λάθη που αγαπήσαμε

και πάθη λυτρωμένα

οι λύπες μας και οι χαρές

καιρός που προσπερνάει

φευγάτες μέρες μακρινές

που η μνήμη  μας κερνάει

Έτσι θα πορευόμαστε

στου χρόνου τον εξάντα

με μιας θα κοιταζόμαστε

και θα 'χουμε τα πάντα...