Αυτό που φοβάμαι
είναι πως
θα φύγεις
θα πάψεις να μ' αγαπάς
για να μη με αγαπήσεις
πως θα γίνω
μια μικρή
ανεπαίσθητη ουλή
που θα θέλεις
να ξεριζώσεις
για να μη μάθεις ποτέ
να ζεις μ' αυτή
αυτό που φοβάμαι
είναι πως
δεν θα δώσεις μια ευκαιρία
στη ζωή
ν' αποδειχτεί πιο μεγάλη
απ΄τα στοιχειωμένα θέλω σου
πως θα μ' αντικρίζεις
και δεν θα θέλεις να με βλέπεις
για να μην υπνοβατείς τη μέρα
να ξαγρυπνάς τα βράδια
αυτό που φοβάμαι
είναι πως θα δώσεις μια
στη ζωή
να διαγράψεις:
όλες τις εκπλήξεις
τους πόνους
και τα πάθη
και τα λάθη της
και τα θέλω
που απαιτεί μ' επιμονή
για να μην καταμετράς
μια μέρα
Πως θα γυρίσω πλευρό
και θα γλιστρήσεις
αθόρυβα
αδειάζοντας τον χρόνο
απ΄τις αποσκευές σου
πως θα μαζέψεις βιαστικά
τα ρούχα σου
κι εγώ θα μείνω
ν΄αναρωτιέμαι
πώς δεν μπόρεσα
να καταλάβω
το χάος που άνοιξα
άθελά μου
εγώ που ήθελα μόνο
ν' ανέβουμε ψηλά μαζί
και να κοιτάμε
και να λέμε:
κοίτα να δεις
που λέγαμε πως δεν μπορώ
δεν έχω
δεν φτάνω
αυτό που φοβάμαι
είναι αυτό που αγαπώ
κι αυτό που με κρατά
αυτό που κάνω πανί
και ταξιδεύω
απλώνοντας τα χέρια
απλώνοντας την καρδιά μου
αυτό που φοβάμαι
στο δίνω να το φυλάξεις
βαθιά μέσα σου
εκεί που κατοικώ
και τώρα
και πάντοτε
αχ, αυτό το "πάντοτε"
που δεν μπορώ
να το χωρέσω
σ' ένα δυαράκι
σ' ένα τραγούδι
σ' ένα φιλί
αυτό που φοβάμαι
είναι το πιο
δικό σου
απ' τα δικά μου
είμαι εγώ
που φοβάμαι...
είναι πως
θα φύγεις
θα πάψεις να μ' αγαπάς
για να μη με αγαπήσεις
πως θα γίνω
μια μικρή
ανεπαίσθητη ουλή
που θα θέλεις
να ξεριζώσεις
για να μη μάθεις ποτέ
να ζεις μ' αυτή
αυτό που φοβάμαι
είναι πως
δεν θα δώσεις μια ευκαιρία
στη ζωή
ν' αποδειχτεί πιο μεγάλη
απ΄τα στοιχειωμένα θέλω σου
πως θα μ' αντικρίζεις
και δεν θα θέλεις να με βλέπεις
για να μην υπνοβατείς τη μέρα
να ξαγρυπνάς τα βράδια
αυτό που φοβάμαι
είναι πως θα δώσεις μια
στη ζωή
να διαγράψεις:
όλες τις εκπλήξεις
τους πόνους
και τα πάθη
και τα λάθη της
και τα θέλω
που απαιτεί μ' επιμονή
για να μην καταμετράς
μια μέρα
Πως θα γυρίσω πλευρό
και θα γλιστρήσεις
αθόρυβα
αδειάζοντας τον χρόνο
απ΄τις αποσκευές σου
πως θα μαζέψεις βιαστικά
τα ρούχα σου
κι εγώ θα μείνω
ν΄αναρωτιέμαι
πώς δεν μπόρεσα
να καταλάβω
το χάος που άνοιξα
άθελά μου
εγώ που ήθελα μόνο
ν' ανέβουμε ψηλά μαζί
και να κοιτάμε
και να λέμε:
κοίτα να δεις
που λέγαμε πως δεν μπορώ
δεν έχω
δεν φτάνω
αυτό που φοβάμαι
είναι αυτό που αγαπώ
κι αυτό που με κρατά
αυτό που κάνω πανί
και ταξιδεύω
απλώνοντας τα χέρια
απλώνοντας την καρδιά μου
αυτό που φοβάμαι
στο δίνω να το φυλάξεις
βαθιά μέσα σου
εκεί που κατοικώ
και τώρα
και πάντοτε
αχ, αυτό το "πάντοτε"
που δεν μπορώ
να το χωρέσω
σ' ένα δυαράκι
σ' ένα τραγούδι
σ' ένα φιλί
αυτό που φοβάμαι
είναι το πιο
δικό σου
απ' τα δικά μου
είμαι εγώ
που φοβάμαι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου