Δεν είναι

Δεν είναι η καρδιά
που ξεχειλίζει
δεν είναι αυτό
δεν είναι που τα μάτια σου
όταν δω
σαν κύμα η φωτιά
με πλημμυρίζει
όχι, δεν είναι
που είν' το σπίτι
αδειανό
που ονειρεύομαι και ξαναζώ
κάθε στιγμή
κάθε λεπτό
δεν είναι το ένα πιάτο
μες το δίσκο
ή τα ποτήρια
στο τραπέζι
ούτε τα χείλη σου
που με το νου αγγίζω
ούτε η βροχή
που με κυκλώνει
όταν γυρίζω
που σκέφτομαι: λίγο ακόμα
τόσο λίγο
όσο για να κρατήσουμε
το βράδυ αυτό
Μόνο είναι, να,
δυο λόγια απλά
και ένα μήνυμα
ένα με νόημα κοίταγμα
μπροστά στους άλλους
μια κίνηση αμυδρή
ένα άγγιγμα λαθραίο
αυτή η λοξή ματιά
που τόσο αγαπώ
και τόσα άλλα
που τα 'χω πια
τόσο δικά μου
στο αίμα
στο κορμί:
τα μικρά σου χέρια
το σίγουρο βάδισμα
με τα πόδια γυμνά
στο πάτωμα
ο ήχος της αναμονής
το φτερούγισμα στο πρώτο χτύπημα
η καρδιά που σπαρταρά
και η μικρή αμήχανη σιωπή
τι είναι λοιπόν
απ' όλα αυτά,
όχι,
δεν θα το  πω
για όλα αυτά
και γι άλλα τόσα
θα είμαι εδώ
και θα γυρνάω
ξανά, ξανά, ξανά
αχόρταγα
κοντά σου
πάντα
εγώ