Γυναίκα με πούρο

Γυναίκα με το πούρο
στο περβάζι
αναπολώ τη ζωή σου
σαν τολύπες καπνού
αδιάφορα αφήνοντας
απ' το παράθυρό σου
περνούνε οι ώρες μου
πουκάμισα που σιδερώνονται
για της μέρες μία μία
πουκάμισα για τους νεκρούς
τι απομένει στο ενδιάμεσο
ένα φιλί
ένας στεναγμός
δρόμοι που στενεύουνε
σαν τα παλιά πανωφόρια
γελοία κρέμονται
πάνωθέ μας
καθώς γυρνάμε το πρωί
σαν σκέλεθρα
ακρωτηριασμένες ώρες
ούτε ύπνος
ούτε λήθη
άγγιξέ με θεέ μου
δεν νιώθω το νερό
περνάει από μέσα μου
κι όχι τ' αντίθετο
μείνε ακόμα λίγο
δεν πρόλαβα
ν' αποταμιεύσω
τη γεύση του αποκαμωμένου
έρωτα
κι έμεινα στη μέση του δρόμου
οδηγώντας τυφλά
εκεί που το φως διαχέεται
και συλλαμβάνεται μονάχα
από τρελούς
κι από του κόσμου
τους απέλπιδες
γυναίκα με το πούρο
σ' αγαπώ σιωπηρά, γιατί σε ξέρω
χωρίς να σε γνωρίζω